Door: Peggy van der Auwera
Mijn lijfblad zal het nooit worden, de Flair. Ik behoor gelukkig niet (meer) tot de doelgroep. En ik dicht een magazine geen eigenschappen toe als ‘een gezellige en onmisbare vriendin’. Toch snuister ik af en toe rond op het virtuele variantje, bijvoorbeeld om mijn woordenschat uit te breiden. Vandaag stootte ik op ‘fitfluencer’. Lees verder!
Door: Marije Rowold-Zwier
Wij mensen zijn rare wezens. We hebben gevoelens, verlangens, behoeften, gedachten; we zitten behoorlijk vernuftig in elkaar. De wereld vraagt veel van ons, net als wijzelf. We moeten een goede vriend(in) zijn, een goede partner, een alleswetende ouder, goed zijn voor onze familie en het succesvolste carrièrepad kiezen. Hoe kun je in godsnaam alle ballen hooghouden zonder er zelf compleet aan onderdoor te gaan?
Door: Lars Benthin
In mijn wandeling door het internet kwam ik een interessant artikel tegen over millennials en ‘burn-outs’. Het artikel noemt vijf redenen waarom mijn generatie zo veel last heeft van dit psychische fenomeen:
Door: Lisa Boendermaker
Vorige week zondag kwam ik thuis met een medaille. En deze viel écht in de categorie earned not given. Na het startschot was het eerst een paar kilometers afzien op het strand. De vloed was al ingezet, en dat betekent mul zand. Ik werd steeds trager. Met verzuurde benen zette ik de klim naar de duinen in. Na een aantal flinke heuvels kon ik even bijkomen op de straat en de atletiekbaan. Daarna wéér duinen en strand. Al mijn frustraties kwamen eruit in de eindsprint. Godver. Mijn streeftijd naar de Filistijnen. 10 kilometer en ik was kapot.
Door: Jaap de Haas
Soms heb je dat gevoel dat alles op losse schroeven staat. Ik heb dat gevoel vaak. Voor de buitenwereld komt dat over als wispelturig gedrag en eindeloze vaagheid. Als iemand mij een ogenschijnlijk simpele vraag stelt over mijn plannen voor volgend weekend kan ik niks anders dan vage onduidelijkheid scheppen. Of ik volgende week op je verjaardag kom? “Ja ik denk het wel maar…” Ik houd onbewust altijd een achterdeurtje open voor als ik me bedenk. Als ik al moeite heb om mezelf vast te leggen voor dingen die nog geen week in de toekomst liggen, hoe kan ik dan beslissingen maken die veel verder in mijn toekomst reiken? Hoe kan ik keuzes maken waarvan ik de gevolgen niet kan overzien?
Door: Lisa Boendermaker
“Ik wil de wereld zien, skydiven, tijgers aaien, op een olifant zitten, vanaf het puntje van de Eiffeltoren Parijs overzien, dan er vanaf bungeejumpen, dansen op de hipste feestjes, drugs in mijn neus, mond, oren, andere openingen stoppen. Ik wil kogelvis eten en insecten in mijn holle kies verstoppen. Wat heb jij op je bucketlist?”
