Door: Iris Goudsblom
Net nadat ik al mijn moed heb verzameld om de deur uit te stappen, de gezamenlijke ruimtes in. Weg uit de beschermende warmte van mijn eigen kamerindeling, hoor ik het wilde gejuich van mannenzweet, berenhonger, en zuipmentaliteit. Rust daalt op mij neer. Het begint. Het geluid van droge kelen, scherpzinnige blikken en abrupte ademteugen trekken de stilte uit de kamer.
lees verder!
Door: Ciska van Loocke
“Ik concurreer met niemand. Ik heb geen zin om het spel te spelen om beter te zijn dan wie dan ook. Ik probeer gewoon beter te zijn dan de persoon die ik gisteren was.” Deze quote van Jenny Perry, vrij vertaald uit het Engels, probeer ik dagelijks toe te passen in mijn carrière. Maar toegegeven, het loopbaan pad is noch rechtlijnig, noch duidelijk uitgestippeld. Eerder beweeglijk met de nodige uitschieters of opvliegers.
lees verder!
Door: Michiel van den Dorpel*
Als Alzheimerpatiënt doe ik er alles aan om gezond te leven in de overtuiging de achteruitgang te remmen. Mijn grootste hobby, hardlopen, zorgt ervoor dat ik lichamelijk fit ben, veel tijd buiten in de natuur doorbreng en contact heb met loopmaatjes. Dat laatste is met name belangrijk voor de mentale gezondheid. Als loper heb ik al veel marathons in binnen- en buitenland tot een goed einde gebracht, maar deze vonden plaats in de tijd dat ik nog geen Alzheimerdiagnose had. In mijn zucht naar het lopen van nóg een marathon, besluit ik voor het hoogst haalbare te gaan: Londen, één van de zogenaamde majors en een prestigieus fundraising evenement. Ik kom er al snel achter dat het moeilijk gaat worden; de kans om via loting een startbewijs te veroveren is 3%. Ik neem daarop het besluit om een plekje te veroveren via fundraising, een besluit dat me een groot deel van het jaar bezig zal houden…
Lees verder!
Door: Marian Ganesha
Enkele maanden geleden ging ik aan de slag bij Arvato en mocht ik de mooie producten van luxemerk Rituals in de juiste doosjes leggen. Ik had er zin in, was nieuwsgierig naar het werken in een fabriekshal en hoopte op een fijne werksfeer.
lees verder!
Door Ann Baetens
Nog drie facturen maken, twee offertes doorsturen en nog een hoop klanten bellen die weer niet op tijd betaald hebben. Ik draai er mijn hand niet meer voor om. Mijn baas komt voorbij gewandeld; een vriendelijke man. Meestal hangt hij aan de telefoon terwijl hij langs loopt. Nu steken zijn handen in zijn zakken. Zijn hemd achteraan hangt altijd op half zeven en weer is hij niet fatsoenlijk geschoren. Zijn haren veel te lang. Ziet zijn vrouw dat nu niet? Misschien vindt zij dat wel knap? Ik denk bij mijzelf: ‘Hier zou ik eens werk van kunnen maken; al die overtollige, nutteloze haren zou ik er met veel plezier afknippen.’
Lees verder!
Door: Mina al Fartousi
Ik ben verhuisd naar een nieuwbouwwoning. Het is een huurwoning waar belachelijk veel geld wordt gevraagd voor 60 vierkante meter woonoppervlak. Ondanks dat ik niet 100% zeker ben dat ik eruit kom met alle vaste lasten, ben ik ontzettend blij met mijn nieuwe plekje! Sociaaleconomisch hoor ik er helemaal bij, nu ik woon in een hippe loft op een mooie locatie. Hoe komt het dat ik mij dan toch meer identificeer met de mensen die mij een abonnement willen aansmeren of voor me willen schilderen of laminaat leggen, in plaats van met mijn buren: allemaal jonge (vriendelijke!) mensen met een goed betaalde baan?
Lees verder!
Door: Fons van den Brink
Onzin: de strijd om steeds minder uren te werken. Al vele jaren lang maken mensen zich drukker dan druk om steeds maar minder uren per week te hoeven werken. Het is de grootste onzin die er is. Immers: in minder uren werken wordt er van je verlangd dat je wel minimaal hetzelfde presteert! En als die zogenaamde kortere werkweek er dan is, dan wordt er binnen enkele maanden bedacht dat je weliswaar minder uren werkt, maar dat dat toch echt wel efficiënter en dus sneller kan.
Lees verder!
Door: Lutine de Zee
Ik heb wel eens periodes gehad dat ik me niet goed voelde. Als ik er nu aan terugdenk had dat waarschijnlijk iets te maken met dat ik weinig sliep en veel uitging. Nu doe ik dat niet meer, ik heb ritme en structuur zoals ik die nog nooit gehad heb. Ik loop stage, volg mijn lessen, heb een baan, of eigenlijk heb ik er drie… Ik voel me al maanden beter, energieker. Ik was zoekend, wilde mezelf ontdekken, patronen doorbreken. En sinds een paar maanden voel ik me sterk; over wie ik ben, over wat ik wil, wat ik goed kan. Het valt mensen om me heen op, en ik voel me eindelijk goed over mezelf. Krachtig. Ik voelde me echt krachtig de laatste tijd.
Lees verder!
Door: Loy Lowik
2020 was om te beginnen al geen normaal jaar. Uitgerekend in een jaar als dit kregen we, twee dagen na de eerste COVID-19 constatering in ons land, een dag extra: 29 februari. En dat terwijl het jaar voor de meesten niet snel genoeg voorbij kon gaan. Het moest zo zijn. Van goede voornemens kwam weinig terecht. Nu is het grote voordeel van corona wel dat je geen slappe excuses hoeft op te hangen voor het niet verwezenlijken van je voornemens. Door de pandemie gingen ze stuk voor stuk de prullenbak in. De sportschool was gesloten en uit verveling dronk je thuis af en toe een glaasje extra. Om de drukke supermarkt te vermijden heb je maar wat vaker een kapsalon laten bezorgen. We deden het allemaal.
Lees verder!
Door: Lars Mulder
Het leven is een van de mooiste geschenken dat ons is gegeven. Daar moeten we ons bewust van zijn. Het is een race die je maar één keer kunt doen, een avontuur dat je maar één keer kunt beleven en een schip dat je maar één keer kunt betreden, totdat het uitgeput naar de bodem zakt. Het leven is een koffer die je zorgvuldig moet inpakken. Wie en wat neem jij mee op je geweldige reis?
Lees verder!
De Columnist 