Kroonprinses

Door: Trynstje van der Meer

Ze noemen mij wel es een dramaqueen. Wie ‘ze’ zijn weet ik niet eens precies, maar het zijn er sowieso twee. Ik heb namelijk een keer per ongeluk staan luistervinken in het trapgat, terwijl vriendlief beneden liep te telefoneren met iemand die hij kennelijk vertrouwde. Abusievelijk ving ik de volgende gespreksflarden op ‘Ja, het gaat al wat beter met m’n meisje hoor…, maar je hebt wel gelijk, ze is inderdaad wat een dramaqueen…’

Tja, wat moet ik ervan zeggen. Ik ga het niet hysterisch ontkennen, want dan krijgen ‘ze’ gelijk en ben ik uitgeluld. Intussen blijf ik volharden in de overtuiging dat mijn dramaqueenschap nogal meevalt. Mij zul je niet in een badjas over straat horen schreeuwen dat de wereld vergaat. Al denk ik dat soms wel hoor, dat de wereld vergaat, die van mezelf dan. Maar voordat ik in badjas de straat op ga, heb ik al enkele keren een beroep gedaan op het gezonde verstand. Ik zou sowieso eerst gaan douchen, aankleden en wat make up op doen. Tegen de tijd dat ik daar klaar mee ben, heb ik allang weer andere zorgen. Dat ik nog geen koffie heb gehad bijvoorbeeld. Toe zeg, first things first, die wereld komt straks wel weer.

Oké, een stoïcijnse Margareth Thatcher ga ik nooit worden. Een huilbui, een slappe lach, een opvlieger, onbedwingbare trek in witte chocola en woede om een afgekeurd doelpunt kunnen elkaar binnen vijf minuten van de troon stoten. Tel daar de grillige fenomenen prikkelgevoeligheid en overgang bij op… en je begrijpt dat het niet handig is om ondergetekende bij volle maan op een xtc pilletje te trakteren. Tenzij je graag een echte dramakoningin aan het werk wil zien die een solistische vertolking van een Italiaanse cultfilm ten uitvoer brengt. Beschouw dit vooral niet als een uitnodiging, niet elk ‘gelaagd Italiaans drama’ kent een vredige afloop.

Is overigens wel veruit mijn favoriete filmgenre. Tijdens twee prikkelarme kerstdagen heb ik er weer een paar klassieke favo’s bij gepakt: ‘A casa tutti bene’, ‘Perfetti sconosciutti’…. Yum yum. Echt hoor, laat die garnalencocktail, kerstkalkoen en zelfs de tiramisu maar zitten dan. Ik smul me wel vol met alle intriges, geheimen, schandalen, oud zeer, getetter, geschreeuw, armgebaren, spuugincidenten en bitchclaps. En daarbij vergeleken is mijn vermeende lidmaatschap van het dramakoningshuis natuurlijk een lachertje.

Nee hoor, qua dramatiek voel ik mij geen Koninklijke Hoogheid van het kaliber Lady Diana, ik haal misschien het niveau van een aangetrouwde schoondochter… Kate Middleton, in alle bescheidenheid…