Door: Fons van den Brink
17 maart 2021
Geachte mevrouw Ollongren,
Graag verneem ik van u uiterlijk woensdag 31 maart een antwoord op mijn vraag: Kunt u voor mij controleren of mijn door mij schriftelijk uitgebrachte stem is meegeteld en wilt u dat s.v.p. dan ook doen?
Lees verder!
Door: Vincent Bottema
Voor de hoofdingang staat een knul van een jaar of 17, in uniform. Zwarte broek, hoge schoenen, een stoere jas aan zoals alleen beveiligers die dragen, hij ziet er netjes uit. “Goedemorgen meneer”. Hij heeft z’n handen netjes achter op z’n rug en kijkt me vriendelijk aan.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Je hoeft het nieuws niet nauwgezet te volgen om te horen of te lezen dat een politicus een door hem of haar gemaakte vergissing tegenwoordig wel erg gemakkelijk afdoet met een verontschuldiging. Er lijkt een regelmatige roep te zijn ontstaan naar genade. Het heeft zelfs geleid tot een nieuwe term: de sorrycultuur. Een term die, naar verluidt, op 8 januari 2000 z’n intrede deed in het Leidsch Dagblad.
Lees verder!
Door: Mina Al Fartousi
Na maanden van nieuwskoppen over avondklokken, toeslagenaffaires en vaccinvertragingen, zou je bijna vergeten dat het nog maar drie maanden geleden is dat geschiedenisdocent Samuel Paty op gruwelijke wijze werd vermoord in Frankrijk. Maar mij laat die vreselijke aanslag nog steeds niet los. Hoe is iemand in staat om zo’n gruwelijke daad te verrichten? Iemand te onthoofden! Hoe kan dergelijk geweld gekoppeld zijn aan religie, terwijl religies juist staan voor vrede en samenhorigheid? Hoe moeten de ouders, vrienden en familie van de slachtoffers zich hebben gevoeld? Pijnlijke onmacht. Mijn gedachten gaan ook naar de samenleving. Wat gaat dit met onze, reeds gepolariseerde, samenleving doen?
Lees verder!
Door: Quinten van Looy
Het is ongeveer 4 uur in de namiddag en ge staart met uw verdwaasde ogen naar de cursus die voor uw neus ligt en ge beseft dat ge eigenlijk niet meer mee zijt, want ge zijt eigenlijk al een halfuur niet meer echt aan het lezen. Maar, ach wat boeit het ook, het merendeel van ons is al vergeten wat studeren inhoudt. En uit pure verveling begint ge maar naar het nieuws te kijken op uw vleesvervanger voor sociaal contact. Maar dan begint u zich nog meer te ergeren, over dat stukje rioollectuur dat men tegenwoordig journalistiek noemt. Tot ge tussen al het versteende schijt toch een diamant vindt. Het is de Hugo Claus van de column, genaamd Jean-Marie Dedecker. En met veel plezier verorbert ge zijn letters; ge snijdt uw mondhoeken aan de scherpheid ervan. Het is eens wat anders dan al die politiek correcte meningen van de zogenaamd ‘kritische’ geesten. De een na de ander verliest zijn grip op de realiteit, ze zijn rijp voor de journalistiek.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Uit zeer betrouwbare wetenschappelijke bronnen is vernomen dat er al jaren een stof aan de oliebollen wordt toegevoegd. Deze stof nestelt zich in ons brein waar het zich tot een voedingsbodem vormt voor waanideeën en samenzweringstheorieën. Deze stof tast uiteindelijk ons gehele stelsel aan en daardoor gaan mensen soms hele gekke dingen doen, denken en voelen. Het gaat altijd gepaard met geweld en vernieling en de gedachte dat daarmee iets kan worden opgelost. Het werkt als een drug, en niemand heeft het in de gaten…
Lees verder!
Door: Mavi Gunday
Al langer heb ik een borrelend gevoel in mij. In eerste instantie kon ik het niet verklaren en snapte ik het niet, want ik ben toch zeker gelukkig getrouwd? Met als bewijs twee prachtige kinderen? Toch voelde ik vlinders iedere keer wanneer ik die ander zag. Na het zien van ‘Zondag met Lubach’ realiseerde ik me eindelijk wat het was; die vlinders voelde ik niet in mijn buik, maar in mijn hersenen. Lubach is mijn intellectuele zielsverwant.
Lees verder!
Door: Anton Roerdink
Geïnspireerd door de laatste Westerwijtwerd aardbeving en aanmoedigingen vanuit de politiek om toch vooral te kiezen voor onorthodoxe maatregelen, gecombineerd met welgemeende Haagse excuses, kozen we voor afscheiding van Nederland. We besloten om voor onze eigen Vrijstaat te gaan.
Lees verder!
Door: Amber Dekkers
Er was eens een minister, in dienst van onze staat. Een functie waarbij je regelmatig met je kop op televisie komt. Je hebt zelf wel een mening maar vaak predik je die van een partij, een adviesorgaan of een andere informant die je zelf niet hebt gekozen. Er volgt een opvolgingsverzoek van hetgeen jij predikt áán het volk, vóór het volk. Je werkt in dienst van de democratie, maar tegelijkertijd wordt het opleggen van de 1.5 meter wetgeving je in de schoot geworpen. Wellicht de eerste grote dictatoriale actie die onze overheid kreeg opgelegd: er kwam geen enkel stembriefje of rood potlood aan te pas. Nee, in het kader van de veiligheid en volksgezondheid was snel handelen noodzakelijk, en dus legde de regering het volk de regels en het zwijgen op.
Lees verder!
Door: Fons van den Brink
Alle opvoeding, lessen, boetes en ongelukken ten spijt: de Nederlander is en blijft een eigenwijze hork. Het wordt tijd dat wetenschappers zich er eens over buigen waarom de gemiddelde Nederlander veelal alleen aan zichzelf denkt en alles, maar dan ook werkelijk alles zelf wil beslissen.
Lees verder!
