
Door: Loy Lowik
De behoeftenpiramide van Maslow is ingestort, zo blijkt na herhaalde observatie van een groep westerse mensen. Van het bouwwerk rest enkel een ruïne.
Lees verder!Door: Loy Lowik
De behoeftenpiramide van Maslow is ingestort, zo blijkt na herhaalde observatie van een groep westerse mensen. Van het bouwwerk rest enkel een ruïne.
Lees verder!Door: Mina Al Fartousi
Als Nederlander met een migratieachtergrond vind ik het vaak moeilijk om mijn plaats in de samenleving te begrijpen. Ik heb mij daarom verdiept in enkele termen: segregatie, integratie en assimilatie. We spreken over segregatie als mensen uit verschillende culturen vrijwel niks delen. Ze wonen bijvoorbeeld in verschillende wijken, gaan naar aparte scholen en onderlinge relaties, in welke hoedanigheid dan ook, zijn uitzonderlijk. Bij assimilatie past een groep zich volledig aan naar de normen en waarden van de andere groep. Op die manier verdwijnt de oorspronkelijke cultuur van de minderheid volledig. De perfecte tussenweg lijkt integratie: wanneer je je aanpast aan de cultuur waarin je terechtkomt met behoud van eigen gewoonten, normen en waarden. In de praktijk wordt deze term heel anders gebruikt.
Lees verder!Door: Anton Roerdink
Afgelopen weekend voelde ik mij niet zo goed. De melancholie sloop vertraagd gestaag mijn binnenwereld in. Waarschijnlijk waren er ‘niet helpende’ gedachten aan voorafgegaan en was de pijn af en toe vaag voelbaar via vertaalde lichamelijke sensaties, al kon ik niet goed duiden waar het zich precies nestelde.
Lees verder!Door: Sophia Jessurun
De vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt. Mijn partner en ik zijn aan de wandel. Na de zoveelste hoogbejaarde op lage snelheid voorbij te zijn gelopen, besluiten wij een zijpad in te slaan. Daar: een wei vol met bloemen en koeienvlaai. De euforie van het vinden van de tuin van Eden moet uiteraard bezegeld worden met een flinke smakkerd. Midden in een potje amandeltennissen, zie ik vanuit mijn ooghoek een aantal voorbijgangers kijken alsof ik koeienvlaai in mijn mond stop.
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
De mannetjesdieren in het mensenrijk fascineren mij enorm en niet alleen omdat ze soms woest aantrekkelijk, schathemeltjerijk of uitermate grappig zijn. Nee, dat heeft een andere reden. Het gaat me om de eigenschappen van het mannetjesdier waarbij ik de draad volledig kwijt raak.
Door: Lars Benthin
Hier zit ik dan, achter mijn laptop een stuk te tikken met als achtergrondmuziek de vierde symfonie van Johannes Brahms. Een jongeman die zijn Master afrondt aan de Universiteit Leiden met een voorliefde voor filosofie en literatuur. Natuurlijk niet die moderne meuk. Oud van geest, maar jong van hart, in een goed pak. Als kers op de taart ben ik ook nog eens landelijk persvoorlichter van de JOVD, de politiek-onafhankelijke jongerenpartij van de VVD.
Door: Marije Rowold-Zwier
Wij mensen zijn rare wezens. We hebben gevoelens, verlangens, behoeften, gedachten; we zitten behoorlijk vernuftig in elkaar. De wereld vraagt veel van ons, net als wijzelf. We moeten een goede vriend(in) zijn, een goede partner, een alleswetende ouder, goed zijn voor onze familie en het succesvolste carrièrepad kiezen. Hoe kun je in godsnaam alle ballen hooghouden zonder er zelf compleet aan onderdoor te gaan?
Door: Lisa Boendermaker
Soms voel ik het zomaar in me opkomen. Als men onnadenkend een dikke brij onzinnigheden naar buiten weet te werken en daarmee mijn tolerantiegrens opzoekt. Wat dat aangaat leven we in een prachtig land. Je mag hier alles vinden, alles zeggen. Maar soms gaan we daarmee ook te ver.
Door: Lars Benthin
In mijn wandeling door het internet kwam ik een interessant artikel tegen over millennials en ‘burn-outs’. Het artikel noemt vijf redenen waarom mijn generatie zo veel last heeft van dit psychische fenomeen:
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
Voor veel mensen is de kerstperiode een tijd van bezinning. Gevoelens van ontzag en verbazing zijn dan altijd mijn deel. Ontzag, omdat ik het tijdens de dolle dagen voor kerst, tussen het vinden van de perfecte kerstboom met bijbehorende versiering, het stad en land aflopen voor de aller-leukste cadeautjes en het samenstellen van pure staaltjes haute cuisine voor de feestdagen, al een hele prestatie vind de namen van mijn kinderen te onthouden. Verbazing, omdat ik ieder jaar zoveel ellende voorbij zie komen waar wij, mijzelf inbegrepen, fluitend aan voorbijgaan. Want tja, druk, druk, druk…