Door: Lars Benthin
Hier zit ik dan, achter mijn laptop een stuk te tikken met als achtergrondmuziek de vierde symfonie van Johannes Brahms. Een jongeman die zijn Master afrondt aan de Universiteit Leiden met een voorliefde voor filosofie en literatuur. Natuurlijk niet die moderne meuk. Oud van geest, maar jong van hart, in een goed pak. Als kers op de taart ben ik ook nog eens landelijk persvoorlichter van de JOVD, de politiek-onafhankelijke jongerenpartij van de VVD.
Door: Marije Rowold-Zwier
Wij mensen zijn rare wezens. We hebben gevoelens, verlangens, behoeften, gedachten; we zitten behoorlijk vernuftig in elkaar. De wereld vraagt veel van ons, net als wijzelf. We moeten een goede vriend(in) zijn, een goede partner, een alleswetende ouder, goed zijn voor onze familie en het succesvolste carrièrepad kiezen. Hoe kun je in godsnaam alle ballen hooghouden zonder er zelf compleet aan onderdoor te gaan?
Door: Lisa Boendermaker
Soms voel ik het zomaar in me opkomen. Als men onnadenkend een dikke brij onzinnigheden naar buiten weet te werken en daarmee mijn tolerantiegrens opzoekt. Wat dat aangaat leven we in een prachtig land. Je mag hier alles vinden, alles zeggen. Maar soms gaan we daarmee ook te ver.
Door: Lars Benthin
In mijn wandeling door het internet kwam ik een interessant artikel tegen over millennials en ‘burn-outs’. Het artikel noemt vijf redenen waarom mijn generatie zo veel last heeft van dit psychische fenomeen:
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
Voor veel mensen is de kerstperiode een tijd van bezinning. Gevoelens van ontzag en verbazing zijn dan altijd mijn deel. Ontzag, omdat ik het tijdens de dolle dagen voor kerst, tussen het vinden van de perfecte kerstboom met bijbehorende versiering, het stad en land aflopen voor de aller-leukste cadeautjes en het samenstellen van pure staaltjes haute cuisine voor de feestdagen, al een hele prestatie vind de namen van mijn kinderen te onthouden. Verbazing, omdat ik ieder jaar zoveel ellende voorbij zie komen waar wij, mijzelf inbegrepen, fluitend aan voorbijgaan. Want tja, druk, druk, druk…
Door: Jaap de Haas
Klinkt alsof ik in therapie moet of iets dergelijks, misschien heb ik wel een depressie. Of ben ik gewoon een beetje onzeker? Ik hoop in ieder geval niet dat ik gek geworden ben! Maar waarom voel ik mij zo en wat kan ik eraan doen? Zonder de gebruikershandleiding Homo Sapien moet ik zelf maar op zoek naar antwoorden.
Door: Lisa Boendermaker
Vorige week zondag kwam ik thuis met een medaille. En deze viel écht in de categorie earned not given. Na het startschot was het eerst een paar kilometers afzien op het strand. De vloed was al ingezet, en dat betekent mul zand. Ik werd steeds trager. Met verzuurde benen zette ik de klim naar de duinen in. Na een aantal flinke heuvels kon ik even bijkomen op de straat en de atletiekbaan. Daarna wéér duinen en strand. Al mijn frustraties kwamen eruit in de eindsprint. Godver. Mijn streeftijd naar de Filistijnen. 10 kilometer en ik was kapot.
