Categorie: Actualiteit

Wat is dit voor tijd waarin we leven?!

Door: Jan Karens

Het is niets nieuws dat (jonge) mensen zich niet graag aan regels houden. Regels die hen belemmeringen opleggen. Het leven is toch veel leuker als alles mag? Waarom moet je 18 zijn om alcohol te drinken en waarom mag je niet op je 16e al een sigaret roken? Regels lijken soms wel averechts te werken. Ook tijdens de coronacrisis. Waarom kan ik niet naar een feestje en waarom zo weinig naar school? Dat laatste lijken studenten toch erger te vinden dan ze een jaar geleden hadden verwacht.

Lees verder!

De theorie en praktijk van integratie

Door: Mina Al Fartousi

Als Nederlander met een migratieachtergrond vind ik het vaak moeilijk om mijn plaats in de samenleving te begrijpen. Ik heb mij daarom verdiept in enkele termen: segregatie, integratie en assimilatie. We spreken over segregatie als mensen uit verschillende culturen vrijwel niks delen. Ze wonen bijvoorbeeld in verschillende wijken, gaan naar aparte scholen en onderlinge relaties, in welke hoedanigheid dan ook, zijn uitzonderlijk. Bij assimilatie past een groep zich volledig aan naar de normen en waarden van de andere groep. Op die manier verdwijnt de oorspronkelijke cultuur van de minderheid volledig. De perfecte tussenweg lijkt integratie: wanneer je je aanpast aan de cultuur waarin je terechtkomt met behoud van eigen gewoonten, normen en waarden. In de praktijk wordt deze term heel anders gebruikt.

Lees verder!

Ondertussen in Spanje

Door: Spencer Brandsen

Zwarte Piet betreedt de werkkamer van Sinterklaas en vraagt: “U wilde mij spreken?” “Inderdaad Piet”, antwoordt de kindervriend vanachter zijn antieke bureau en nodigt zijn belangrijkste medewerker plaats te nemen in de stoel tegenover hem. Nadat deze is gaan zitten zegt de goedheiligman: “Piet, je weet waarschijnlijk wel dat in het bedrijfsleven de markt allesbepalend is en een onderneming te allen tijde dient in te spelen op de wensen van de consument.“

Lees verder!

September nazomer blues

Door: Anton Roerdink

Afgelopen weekend voelde ik mij niet zo goed. De melancholie sloop vertraagd gestaag mijn binnenwereld in. Waarschijnlijk waren er ‘niet helpende’ gedachten aan voorafgegaan en was de pijn af en toe vaag voelbaar via vertaalde lichamelijke sensaties, al kon ik niet goed duiden waar het zich precies nestelde.

Lees verder!

Het is weer voorbij die mooie zomer…

Door: Fons van den Brink

Nu de vakanties voorbij zijn wordt het overal weer wat rustiger. Tjee, wat was het druk overal met allerlei soorten en smaken aan mensen. De een loopt met een glinsterende zonnebril op waar je iemands ogen niet in kan zien, anderen lopen halfnaakt op straat en willen zelfs zo terrassen op en restaurants in, weer anderen hebben een heel of half flesje parfum, aftershave of sterk geurende zonnebrandcrème over zich heen gegooid waardoor bij de tafel 1,5 meter verderop het bier doodslaat…

Lees verder!

Het Grapperhaus-debat, aftreden of juist niet?

Door: Amber Dekkers

Er was eens een minister, in dienst van onze staat. Een functie waarbij je regelmatig met je kop op televisie komt. Je hebt zelf wel een mening maar vaak predik je die van een partij, een adviesorgaan of een andere informant die je zelf niet hebt gekozen. Er volgt een opvolgingsverzoek van hetgeen jij predikt áán het volk, vóór het volk. Je werkt in dienst van de democratie, maar tegelijkertijd wordt het opleggen van de 1.5 meter wetgeving je in de schoot geworpen. Wellicht de eerste grote dictatoriale actie die onze overheid kreeg opgelegd: er kwam geen enkel stembriefje of rood potlood aan te pas. Nee, in het kader van de veiligheid en volksgezondheid was snel handelen noodzakelijk, en dus legde de regering het volk de regels en het zwijgen op.

Lees verder!

Wees sociaal en blijf uit mijn buurt: stijging van het aantal coronabesmettingen in Rotterdam

Door: Mavi Gunday

Ik woon in het hol van de leeuw, in de stad waar een hermetische afsluiting van de buitenwereld zomaar realiteit zou kunnen worden. Juist ja, Rotterdam is de stad waarover ik het heb. Met argusogen wordt vanuit de rest van het land naar ‘ons’ gekeken. Want hoe heeft Rotterdam het zo ver laten komen? Het ‘geen woorden, maar daden’ principe zou toch moeten aanslaan? Immers: hoe minder je praat, hoe kleiner het risico om het virus te verspreiden. Het is tijd om onszelf recht in de ogen aan te kijken en heel eerlijk te zijn.

Lees verder!