Door: Linsey van Kan
Ik verwijder mijn account. Ik breng de ruim achtduizend geïnteresseerden terug naar een aantal stille voorbijgangers. Ik zoek wel oogcontact met het echte leven. Na een paar scharrels, een leuke buurman en wat platgetrapte vlinders, houd ik het voor gezien. Er is ook een leven na Lexa, Badoo en Tinder. En hoewel ik weet dat je ongewenste flirtpraktijken in het echte leven niet naar links kunt swipen, kijk ik in de metro voorzichtig om me heen.
Lees verder!
Door: Lisa Boendermaker
Op de basisschool werd ik ieder jaar bij een vriendinnetje verwacht op haar verjaardagsfeestje. In de eerste jaren kwam de glitterenveloppe-met-uitnodigingskaart niet als een verrassing. We speelden bijna elke dag met elkaar, en regelmatig aten we tussen de middag samen pannenkoeken bij haar opi en omi. Ik had mijn plek op de gastenlijst dus ruimschoots verdiend. Maar ook toen ik naar een andere klas ging en we elkaar bijna niet meer zagen kreeg ik ieder jaar een glitterenveloppe in mijn handen gedrukt. Dat vond ik altijd fantastisch. Dat er nog ruim 20 kinderen bij haar thuis werden verwacht maakte het voor mij niet minder bijzonder.
Lees verder!
Door: Dave Binkhorst
Negentien mei, de verjaardag van mijn zus. Precies zeventien hele dagen zitten er tussen mijn verjaardag en die van haar. We zijn geboren in mei, hebben dezelfde ouders, hebben bruine ogen, bruin haar en houden ongelofelijk veel van dezelfde twee mensen die meer dan het beste voor ons willen.
Door: Sophia Jessurun
De vogeltjes fluiten, het zonnetje schijnt. Mijn partner en ik zijn aan de wandel. Na de zoveelste hoogbejaarde op lage snelheid voorbij te zijn gelopen, besluiten wij een zijpad in te slaan. Daar: een wei vol met bloemen en koeienvlaai. De euforie van het vinden van de tuin van Eden moet uiteraard bezegeld worden met een flinke smakkerd. Midden in een potje amandeltennissen, zie ik vanuit mijn ooghoek een aantal voorbijgangers kijken alsof ik koeienvlaai in mijn mond stop.
Door: Dave Binkhorst
Mijn vrouw en ik betreden het ziekenhuis, een beveiliger vertelt mij dat ik niet mee naar binnen mag. Deze keer moet zij het gevecht alleen aan gaan. De beveiliger heeft eigenlijk de baan die niemand wilt, hij laat gezonde mensen niet binnen en de ziekten niet ontsnappen.
Lees verder!
Door: Mosje
Ik fluit een vrolijk deuntje. Over een uurtje ben ik bij het graf van mijn vader, maar nu weet ik dat nog niet. Als ik het wel zou weten, zou ik stemmig neuriën, of gewoon mijn mond houden, of hardop praten. Dat doe ik vaker, een gesprek voeren met iemand die er niet is, of ver weg woont. Soms praat ik zelfs met niet bestaande mensen. Ja, dat is een beetje gek. Lees verder!
Door: Lisa Boendermaker
Na maanden zweten en zwoegen (van hem, niet van mij) brak dan eindelijk het weekend van de waarheid aan. Vriendlief ging verhuizen. Spanning en kleffe handjes. Want hoe gaat zoiets eigenlijk, en moet ik dan écht zelf boodschappen doen?*
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
Voor veel mensen is de kerstperiode een tijd van bezinning. Gevoelens van ontzag en verbazing zijn dan altijd mijn deel. Ontzag, omdat ik het tijdens de dolle dagen voor kerst, tussen het vinden van de perfecte kerstboom met bijbehorende versiering, het stad en land aflopen voor de aller-leukste cadeautjes en het samenstellen van pure staaltjes haute cuisine voor de feestdagen, al een hele prestatie vind de namen van mijn kinderen te onthouden. Verbazing, omdat ik ieder jaar zoveel ellende voorbij zie komen waar wij, mijzelf inbegrepen, fluitend aan voorbijgaan. Want tja, druk, druk, druk…
Door: Lisa Boendermaker
“Ik wil de wereld zien, skydiven, tijgers aaien, op een olifant zitten, vanaf het puntje van de Eiffeltoren Parijs overzien, dan er vanaf bungeejumpen, dansen op de hipste feestjes, drugs in mijn neus, mond, oren, andere openingen stoppen. Ik wil kogelvis eten en insecten in mijn holle kies verstoppen. Wat heb jij op je bucketlist?”
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
Eindelijk is het zover! De kastdeur staat wagenwijd open. Bert en Ernie zijn van de herenliefde. Mark Saltzman, de scenarioschrijver van dit duo, heeft in een interview met het LHBT-magazine Queerty zijn poppen uit de kast gehaald. Hoewel hij in dit interview niet expliciet zegt dat Bert en Ernie een homostel zijn, geeft hij aan ze wel altijd als zodanig te hebben gezien. Persoonlijk vind ik dat fantastisch. Bert en Ernie zijn immers al bijna een halve eeuw samen. Lang leve de liefde!
