Door: Mavi Gunday
29 september in het jaar 2021 en ik ben verdrietig, teleurgesteld en boos. Ik zag het mezelf al helemaal doen: mantelpakje aan, poeder op mijn neus, met sportschoenen aan en mijn hakkenschoenen in mijn hand naar de auto lopen. Aangekomen op mijn bestemming eerst mijn hakken aan, babbelen met de collega’s, het werk verzetten en dan de werkdag afsluiten met een heerlijke jog in het nabijgelegen park.
Ik had mij volledig opengesteld voor dit idee en wist al precies hoe mijn werkdag eruit zou zien en zou voelen. Ik voelde het aan mijn water, ik geloofde er volledig in en was ervan overtuigd dat deze baan van mij was. Ik had er zo een verdomd goed gevoel bij dat het wel voorbestemd moest zijn. Nou, mooi niet dus!
Wat zegt dit dan over mijn ‘intuïtie’ of mijn eigen stem?! Want eerlijk gezegd ben ik hierdoor ook een beetje, of zeg maar gerust heel veel, gaan twijfelen aan de geloofwaardigheid van mijn eigen ‘intuïtie’. En hoe zit het met de wet die jouw wensen laat uitkomen wanneer je deze helemaal voor je ziet?! De wet van de aantrekkingskracht?! In mijn geval heeft deze dik gefaald. En hiermee mij een boete oplegt in de vorm van een afwijzing na twee gesprekken te hebben gevoerd voor een functie waar ik 100% geschikt voor ben, omdat ik ‘overgekwalificeerd’ zou zijn.
‘Intuïtie’, ‘vertrouwen op je gevoel’, ‘je eigen stem volgen’, ‘als je positief bent, ontvang je ook positiviteit’ zijn zulke loze en overrated leuzen! Kijk maar eens om je heen: de mensen die hier het meest van overtuigd zijn, zijn de mensen met de mooiste verhalen. Ik was een ongelukkige multimiljonaire met een baan waar je u tegen zegt, maar mijn intuïtie zei mij dat ik een ander pad moest bewandelen, dus volgde ik mijn ‘innerlijke stem’, liet het geld varen en werd yogadocent met een miljoenen boekencontract, TED-Talkdeal en deel ik binnenkort in mijn Netflix documentaire met jullie arme zielen MIJN geluksformule…’
AMEHOELA.
Waarom zijn het ALTIJD de ‘goed gestelde’ mensen die het roer omgooien en vinden dat ze hun succesverhalen met ons MOETEN delen? Waarom lukt het juist hen telkens weer om doelen voor zichzelf te stellen en deze succesvol te bereiken (kijk maar naar hun baan waar je in eerste instantie al U tegen zei). Waarom moeten zij zo nodig showen hoe goed zij wel niet (nog een keer) naar hun ‘intuïtie’ hebben geluisterd en vervolgens WEER een doel hebben bereikt?! MENS, jij had het al voor mekaar!
WAAROM hoor ik nooit iemand als ik?! Iemand die haar hart en ziel in iets heeft gestopt, haar eigen stem heeft gevolgd, zich er helemaal voor heeft opengesteld, erover heeft gemediteerd, ervan heeft gedroomd, kaarsen heeft aangestoken en in alle wensputten die ze maar kende een muntje heeft geworpen met daarbij de gedachte ‘dank u wel dat ik mag werken voor dit fantastische bedrijf’ (want ja, de truc is om het gevoel op te wekken alsof je wens al werkelijkheid is) en die vervolgens alsnog haar grootste wens aan zich voorbij ziet gaan?
Ik had het me zo ingebeeld, dat het bijna meer voelt als een herinnering waar ik afscheid van moet nemen, dan als een beeld van mijn eigen imaginatie. Maar ja, stiekem weet ik wel waarom je geen stemmen hoort als die van mij, want een realistische stem van een onsuccesvol persoon die zich openstelt en haar hart volgt is natuurlijk geen miljoenendeal waard…
De Columnist 