Nog een fout

Door: Demi Antoon

Voorzichtig schuift ze het speldje door haar hoofddoek. Ik glimlach als ik zie met wat voor behendigheid ze dat doet. Terwijl ze zichzelf nog een keer goed in de spiegel bekijkt, draai ik op mijn rug en staar naar het plafond. Straks is ze weer weg en lig ik hier weer alleen in mijn veel te grote bed. Dan moet mijn deken me weer warm houden in plaats van haar naakte lichaam. Ik mis haar nu al.

Met dezelfde behendigheid als net doet ze haar schoenen aan, buigt zich over me heen en kijkt me met een blik aan die me vertelt dat ze hetzelfde voelt als ik. Ze zucht licht en geeft me een kus op mijn voorhoofd. ‘Hopelijk tot snel.’ Ze wacht niet op antwoord en loopt de kamerdeur uit en sluit deze achter zich.

Niet alleen de deur sluit zich, maar ook mijn hart sluit zich opnieuw. Ik vraag mezelf af of dit het gevoel is wat mensen voelen als ze met iemand naar bed gaan die een heel gezin thuis heeft zitten. Ik weet dat ze niet naar een partner en kinderen gaat. Nee, ze gaat terug naar haar Islamitische ouders die het nooit zullen tolereren wat hun dochter doet. En toch steeds weer, begaat ze de “fout” om met mij te zijn.

Met mij de liefde te delen die niet mag bestaan. Ik weet dat we beiden genieten van deze fout, dat we hem het liefst elke dag opnieuw begaan. Maar mijn hart sluit zich steeds wanneer ze weggaat, omdat ik weet dat het ooit ophoudt. Ik zal haar nooit vragen om te kiezen tussen mij en haar familie. Niet alleen omdat ik weet dat ik het niet winnen zal, maar ook omdat ik me nu nog winnaar wil voelen. Wanneer ik in haar bijzijn ben, ben ik de winnaar. Niets doet er meer toe, want zij is er.

Voorzichtig schuift ze het speldje door haar hoofddoek. Ik herken de behendigheid waarmee ze dat doet. De hoofddoek valt mooi op haar trouwjurk. Vandaag zal ze ja zeggen tegen de man met wie ze haar leven gaat delen. Dit is een fout die haar beter staat. Een fout waarvan niemand weet dat het er een is. Alleen wij twee, die nu samen geen fouten meer maken. Ik zou niets liever willen dan nog een keer deze fout met haar begaan. Nog een keer haar de liefde laten voelen die ze verdient. Die ze haar hele leven missen zal.

Haar ouders zullen zich gelukkig prijzen en hun hart openen voor het leven dat ze leiden zal. Mijn hart zal zich sluiten en ik zal nooit meer dezelfde zijn.

Ik mis haar nu al.