Verfknulletje

Door: Marjan Tool

Keuzestress heb je. Ernstig. Je wil je interieur weer eens opleuken, dat is immers al weer zéker twee jaar hetzelfde. Maar in welke kleur? Bij de bouwmarkt hebben ze zo’n prachtige kast vol met kleurstaaltjes. Je wordt er gewoon hebberig van. Prachtige namen hebben ze ook, Sweet Embrace, Airy Foliage, Singing Sand, je zou ze alleen daarom al op je muur willen smeren.

Bijzondere namen kennen de kleuren ook. Want wat moet je je voorstellen bij ‘Buurvrouw’? Ziet ze altijd bruin van de zonnebank? Of rood omdat je wel eens per ongeluk op ‘haar’ parkeerplaats staat? Maar nee, het is een groenige tint. Die associatie is voor mij te hoog gegrepen.

Maar goed, voorzien van tientallen kaartjes óp naar huis en op de muur plakken maar. Hm, misschien had je toch beter al een wat strengere selectie moeten toepassen in de winkel. Eerst de ergste er maar weer af. De keuze blijft reuze.

Lang verhaal kort: terug naar de bouwmarkt. Kleurtesters gaan vast de oplossing brengen. Oh, en die Living Lilac is toch ook erg mooi. En Sweet Embrace mag natuurlijk ook niet ontbreken.

De muur thuis lijkt inmiddels meer op een lappendeken met al die strepen in verschillende kleuren. De stress slaat nu toch echt toe. Volgende week is de allerliefste jarig en er worden veel gasten verwacht. Dan wil je eigenlijk wel pronken met je nieuwe muur.

Zondagochtend is het tijd om knopen door te hakken. Geen geneuzel en getreuzel meer. Zandkleur gaat het worden. Een beetje op veilig, je weet het. De finishing touch doen we maar met kleurige accessoires. In de kelder staan nog een paar boxen met accessoires op kleur, tijd om die weer eens te gebruiken.

Dus….op naar de bouwmarkt met het sampletje (tja, hoe schrijf je dit nou weer? Sample-tje? Wel makkelijker voor de klemtóón). Dit was natúúrlijk geen van de kleurtesters maar een oud blikje verf bedoelt voor accessoires.

Er is nog één mede-verver-to-be voor je en dan mag jij. De als verfexpert vermomde student gaat voortvarend aan de slag. Tikt van alles in op zijn computer, schudt zijn hoofd en pakt tenslotte een intrigerend apparaatje. De Kleurscanner. Scant elke kleur. Behalve…..je voelt hem al aankomen…..jouw kleur! Hij doet zijn best hoor. Zoekt naar een alternatief maar dat lijkt op het computerscherm vreemd grijzig. Doe maar niet.

Terug dus naar de kast met de 1000 kleurstaaltjes. De druk wordt groter. Je weet, als je nu niet beslist, worden het straks slapeloze nachten. ‘Leylon’ wordt het na veel gewik en geweeg. Op hoop van zegen.

De rij voor de verfknul is inmiddels aardig aangejongd. Het is ook niet handig: zondagmiddag, mét verfaanbiedingen, een reclame om vooral langs te komen voor persoonlijk advies……én 1 (één!) verfexpertje. Hij doet echt zijn best maar het is nog maar een studentje. Zijn diploma’s hangen niet eens achter de balie. Wel die van twee dames die er nu toch écht niet zijn.

Je sluit geduldig aan. Blijft zelfs rustig (goed hè!) als iemand ter plekke nog moet bedenken hoeveel ze eigenlijk nodig heeft. (Daar had je al 4 voorgangers de tijd voor Miep!!)
Je gaat daar gewoon lekker als tijdvulling een blog schrijven besluit je. Een andere keer terugkomen is uit twijfel-overweging niet verstandig.

Gelukkig komt er nog een extra medewerker bij ter ondersteuning. Maar als je bíjna aan de beurt bent, is er een kleine verfexplosie bij de schudmachine.

Er rust geen zegen op je verf. Iets met karma? De verfexperts poetsen en boenen. “Nog heel even mevrouw”. Tuurlijk jongens.

Na geruime tijd verlaat je dan toch als trotse bezitter van een glimmend verfblik de bouwmarkt. Nu nog schilderen. Morgen maar… Wellicht staan de sterren dan beter, of zoiets.

Maar stiekem vrees je ook een beetje dat de kleur tegen zal vallen. Het zal toch niet?!