Pagies

Door: Mathilde Drooger

‘Ik heb brand gehad in januari, en m’n Canta doet het niet goed, en nu heb ik een brief van een deurwaarder.’ Een vrouw met een rollator en twee hondjes gooit een stapel papieren op mijn tafel.
Ze hijgt als ze haar grote lijf in de stoel naast me laat zakken. ‘Ik word er helemaal pagies van.’ Haar stem klinkt schril.

Sinds kort help ik mensen met computerproblemen in onze bibliotheek. ‘Hulp bij Digitaal,’ heet het officieel. Het is een project van de overheid om digibeten te helpen om digitaal vaardiger te worden.

In de praktijk ben ik een kruising tussen een computerdokter, een maatschappelijk werker en een kleinkind.

De eerste mevrouw die ik ooit hielp was een pasje kwijt. Toen ik haar vroeg naar haar postcode en huisnummer, zei ze dat ze het niet meer wist. Achteraf bleek dat een jongen uit de buurt haar een hersenschudding had geslagen.

Sindsdien volgde een stroom mensen wiens hersenen om verschillende redenen niet compatibel zijn met de digitale systemen die zij, al dan niet gedwongen dienen te gebruiken.

Zo was er de laaggeletterde meneer die een week niet kon slapen omdat hij niet snapte wat de bank van hem wilde, de oudere dame die ging huilen omdat ze vroeger alles op de computer kon maar er nu niks meer van snapte, én de excentrieke vrouw die zo paranoïde was over Google dat ze het toetsenbord van haar telefoon had gewist.

De mevrouw met de rollator gelooft dat ze instanties hetzelfde aan kan pakken als vervelende buren. Hard schreeuwen en je eisen blijven herhalen. En als ze niet doen wat je wilt, dreigen met geweld.
Als ik haar probeer uit te leggen dat ze beter eerst kan betalen, omdat er anders binnenkort echt een deurwaarder aan haar deur zal komen, bijt ze me toe: ‘Aan wie z’n kant sta je eigenlijk?’

Maar als ik haar heb overtuigd om haar rekeningen toch te betalen en we samen een bezwaarbrief hebben geschreven, draait ze bij. ‘Jij bent geen onkruid,’ zegt ze.

Ze heeft maar half gelijk. Ik mag dan geen onkruid zijn, ik ben een lapmiddel. Want ik ga helaas niet kunnen oplossen dat steeds meer mensen buiten het digitale systeem vallen.

Terwijl de mevrouw wegschuifelt met haar rollator en haar hondjes, zegt ze: ‘Een hele fijne dag.’ Ze klinkt een stuk minder pagies.