Reclame

Door: Peggy van der Auwera

Veganistische deo. Yogamatten. Multifocale brillen. Massief eiken keukens. Bij Google en Facebook denken ze mij te kennen. Ze voeren elke kruimel informatie die ik op het internet achterlaat aan hun algoritmes. Zo kunnen ze mij gepersonaliseerde reclame dwangvoederen. Wat een gedrocht van een marketingtruc. Vandaag ben ik een yogaënde veganist met presbyopie die spaart voor een eiken keuken. En morgen een glutenintolerante senior die van gasleverancier wil veranderen. 

Als copywriter schrijf ik namelijk over van alles en nog wat. Ik googel dus de meest uiteenlopende trefwoorden. Resultaat: hun internetsommetjes slaan tilt, en mijn profielschets klopt langs geen kanten. Om nog te zwijgen over de reputatieschade die ik oploop. Ooit sloeg ik bij een klant mijn laptop open om iets op te zoeken. Wat verschijnt er op het scherm terwijl iedereen meekijkt? Een advertentie voor incontinentieluiers. Gegniffel alom. Wat had ik gegoogeld dat ze mij pampers voor volwassenen wilden aansmeren? 

Wat had ik gegoogeld dat ze mij pampers voor volwassenen wilden aansmeren?

Wekenlang hebben die luiers mij achtervolgd. Ik ben als de dood voor die dingen. Toen ik nog boodschappen deed voor mijn grootmoeder zaliger, stond er al eens Tena Plus (voor matig tot zwaar urineverlies) op het lijstje. Ik moffelde ze zo discreet mogelijk onderin mijn karretje. Maar aan de kassa was er geen ontsnappen aan. Dan schoven die pampers tergend traag over de band, terwijl ik angstvallig over mijn schouder keek. “Voortmaken, mens!” En je zult het zien: net dán komt er een bekende aanwaaien die een nieuwsgierige blik werpt op mijn gênante aankoop. Met het schaamrood op mijn wangen en een geforceerd lachje, flapte ik er “voor de bomma” uit. En ja hoor, bij mijn volgende kortingbonnen van Delhaize zat gegarandeerd een hint naar urineverlies. 

Op Pinterest is het ook van dattum, al schieten ze daar ietsje raker. Winterize your chicken coop. Coconut oil can make you look ten years younger. Betrapt, zo voel ik mij. En gereduceerd tot een gewillige slaaf van de commerce. Klikken en kopen zult gij! 

Algoritmes maken tegenwoordig overal de dienst uit. Bij Netflix vuren ze voze films en series op mij af die ik nog niet gratis zou willen zien. Omdat ik af en toe iemand op mijn account laat kijken, krijg ik misplaatste suggesties geserveerd als ‘de beste keuze voor Peggy’. Op datingsites (waar ik uiteraard research deed voor een artikel) tasten ze nog meer in het duister. De calculerende Cupido koppelde mij aan hopeloze wannabe’s. Ik zweer het je, er schort iets aan die algoritmes. Of zou het aan mij liggen?