Door: Nicole Regelink-Kramers
Ik weet het niet… Laat ik het anders zeggen, ik geloof onmiddellijk dat er jongeren zijn die het de afgelopen twee jaar moeilijk hebben gehad. Het was een lastige tijd (overigens niet alleen voor jongeren) en daar zullen er ongetwijfeld veel van hen last van hebben gehad. Ik heb enorm te doen met de jongelui die geen sociaal netwerk hebben of geen prettige veilige thuissituatie. Maar om ze nou ‘de pech-generatie’ te noemen?
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Kijk, hier hou ik dus niet zo van. De stamtafel in de sportschool is bezet, net wanneer ik aan mijn ochtend break toe ben. Er zitten nota bene bejaarden aan. Met koffie en koekjes. Vier stuks. Bejaarden.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
U zult het niet geloven, maar nog niet zo lang geleden wist ik niet wat een dickpic was. Het ging langs me heen als iets lulligs wat weer zo nodig met een Engelse term moest worden aangeduid; zoiets als awkward of cool. Aanvankelijk voelde ik wel dat het iets met het mannelijk geslacht te maken had, zo wereldvreemd ben ik nu ook weer niet, maar dat ik zo dichtbij zat met ‘iets lulligs,’ was een verrassing. Hierna heb ik ook nog gedacht dat het een tautologie was, een woordcombinatie waarin een begrip tweemaal genoemd wordt om het wat sterker aan te zetten. Een dick en een pic.
Lees verder!
Door: Fons van den Brink
En opeens wordt de wereld, en dan vooral de vrouwenwereld overspoeld met foto’s van het mannelijke geslachtsdeel. Mogelijk was dat al langer het geval, maar als onwetende 69- jarige man had ik tot een week of twee geleden nog nooit van het woord dickpic gehoord. Ik wist ook niet hoe je dat woord moest spellen en ben er nu achter dat het niets met het woord dik en ook niets met het woord pik te maken heeft. Het blijkt dus een foto van de piemel te zijn, bij voorkeur in opgewonden staat, van een vaak onbekende man die de foto ter kennismaking (??) naar een vrouw stuurt.
Lees verder!
Door: Lara Graven
‘Wat ben jij dik, hoe durf je jezelf zo te vertonen?’ – ‘Jij bent veel te dun, je zal jezelf vast uithongeren.’ – ‘Kijk die lelijke puistenkop.’ – ‘Zij is veel te lang.’ ‘Kijk hoe klein hij is.’ – ‘Hoe durf je met zo’n dik lijf in een bikini te lopen?’
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Eigenlijk vind ik dat er een verschil gemaakt moet worden tussen een column en een inktzwam. Want laten we wel zijn, veel columns verdienen niet veel meer dan het predicaat zuur gezwam dat met inkt op papier is gezet. Alleen op internet dan niet, omdat het digitaal is, maar daar gaat het nu even niet om. Ik wil mezelf daarbij zeker niet vrijpleiten; als ik mijn eigen werk nalees, denk ik soms ook dat ik bij het schrijven ervan de lucht van azijn in de neus moet hebben gehad.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Achteraf kijk je een koe in z’n kont, ofwel achteraf is het makkelijk oordelen. Mijn moeder zei dat altijd al zodra ik aangaf dat ik het anders had moeten doen dan dat ik gedaan had. Zij vervolgde dan met: Als je alles van tevoren weet, kun je met een dubbeltje de wereld rond (het was nog de tijd van de gulden).
Lees verder!
Door: Krista Verschoor
Ik ben me toch een partij verstandig geweest deze week! Dat is gewoon opvallend te noemen. Jammer dat, wanneer ik denk aan verstandig zijn meteen ook het woord ‘saai’ in me op komt. Al ben ik altijd wel iemand geweest die de meeste beslissingen met mijn verstand neemt in plaats van met mijn gevoel. Maar ik denk niet per definitie dat ik heel erg saai ben. Als er iemand is die overal mee naar toe gaat en open staat voor nieuwe dingen, ben ik het wel. En zo braaf ben ik nou ook weer niet. Ik vind wel dat ik leef. Maar ja inderdaad, ik laat ook een hoop dingen schieten door mijn verstand.
Lees verder!
Door: Krista Verschoor
Vorige week heb ik een massage gehad. Nu is dat op zich niets nieuws, want ik ga normaal iedere drie a vier weken naar de masseuse. Maar deze keer ben ik bij een andere geweest. Een dame die ook voetreflexologie beheerst. Dus daar wilde ze bij mij ook wel even naar kijken, naar mijn voeten…
Lees verder!
Door: Müge Yalçin
And again, het zoveelste relatiebreukverhaal. Is dat niet hetgeen we denken wanneer we een post zien op Instagram van één of andere eigentijdse poëet. Een synopsis van een teleurstellende ervaring, een pijnlijke emotionele verstandhouding. Gevolgd door een voorbode van wat komen zal; een verankering van onheilspellende emoties, gedachten en bedenkingen post-breakup. Een rouwproces tegemoet gaan. Een onschuldige, nietsvermoedende liefdesovertuiging slopen. Jezelf deze eigen maken. Dat is je taak. Je plicht. Het ethische commitment dat je aangaat met jezelf. Voor jezelf.
Lees verder!
De Columnist 