Door: Ilse Annegarn
Ik ben superblij met mijn nieuwe e-bike én tegelijkertijd panisch dat-ie gestolen wordt. Dat komt natuurlijk niet helemaal uit de lucht vallen, in Nederland worden er op dit moment veel meer e-bikes gestolen dan gewone fietsen.
Ik heb de tips om diefstal tegen te gaan zó vaak gelezen, dat ik zó als fietsdiefstal voorlichter bij de ANWB kan solliciteren. Als ik thuis ben, ga ik mijn fiets afgesloten in de garage zetten. Goed idee om de garage dan ook consequent af te sluiten. Moet ik de fiets ergens parkeren, dan ga ik uiteraard het erkende ringslot gebruiken dat aan de fiets bevestigd zit. Er wordt geadviseerd eerst het ventiel van het achterwiel vlak bij het slot te plaatsen, zodat niet alleen het slot, maar ook de achterband stuk gaat áls het ze lukt dit slot open te breken. Natuurlijk heb ik ook een tweede slot gekocht. Geen slot dat in het ringslot past, want dan hoeft de crimineel maar één slot kapot te maken. Ik heb een los kettingslot aangeschaft, met 8 mm dikke schakels. Dik genoeg om als goede beveiliging te gelden, maar nog niet zo dik dat er een zwaardere accu op de fiets moet. Het schijnt veel tijd te kosten om dit slot door te knippen of slijpen. Fietsenboeven moeten nog meer stelen op een dag, dus tijd hebben ze niet. Bovendien houden ze geloof ik niet van veel aandacht tijdens hun beroepsbeoefening.
De eerste keer dat ik de fiets daadwerkelijk alleen moet laten, ben ik spuugzenuwachtig. Belachelijk dat je (nieuwe) fiets niet mee door het poortje van de Jumbo mag! Ik vind na wat zoeken een parkeerplekje, draai het ventiel van mijn achterband netjes naar boven, zet mijn fiets op slot en pak het losse slot uit mijn fietstas. Ik bevestig het aan de fietsklem, klik het slot vast en haal het sleuteltje eruit. Zo, gepiept. Even checken voor de zekerheid. O jee, ik kan het er zo in zijn geheel vanaf draaien, hoe heb ik dat nou weer voor elkaar gekregen? Het is toch echt wel een handicap als je geen ruimtelijk inzicht hebt. En ook geen technisch inzicht trouwens. Ik kan het slot beter over één van de framebuizen plaatsen. Zo gezegd, zo gedaan. Display in het stoffen hoesje en dan kan ik eindelijk afscheid nemen en mijn boodschappen gaan halen. Mensen die zeggen dat je lui wordt van een e-bike kan ik garanderen dat ik nu al veel energie heb verbruikt!
Een kwartier later sjouw ik met de boodschappen naar buiten. Om de een of andere reden lukt het me nooit om alleen te kopen wat op mijn lijstje staat. Gelukkig heb ik twee flinke fietstassen en nog een grote stuurmand op de fiets laten monteren.
Maar waar is-ie? Ik heb extra een opvallende kleur gekozen om te voorkomen dat hij wegvalt tussen het grijze en zwarte ijzer. Ik zie hem echter nog steeds niet. Het is toch niet mogelijk dat ze in een kwartier mijn drievoudig beschermde e-bike hebben gejat?
Het huilen staat me nader dan het lachen.
Ik maan mezelf tot rust en hoor Jos in gedachten al zeggen: ‘Is niet erg schat, hij is gewoon verzekerd.’ En daarna: ‘Waar had je hem eigenlijk neergezet?’
Ineens herinner ik me weer dat ik hem om de hoek in het fietsenrek heb moeten zetten omdat mijn gebruikelijke plekje bezet was. En jawel hoor, daar staat-ie. Nu maar hopen dat ik mijn sleuteltje kan vinden.
De Columnist 