Na regen komt zonneschijn

Door: Sharon Wolters

Eindelijk kan ik zeggen dat ik me echt gelukkig voel. Ik ben daar zo ontzettend dankbaar voor na alles wat ik heb mogen ervaren. En wat ik heb ervaren was niet fijn, maar ik heb er zó veel van geleerd. Op 24 juli 2018 kreeg ik te horen dat ik een behandeling aan moest gaan om de borstkanker te overleven. Even schrikken, maar ik had maar één doel: zo snel mogelijk beter worden.

Het is niet zo dat het me niets deed, want er waren best momenten dat ik het even heel moeilijk had. Ik kreeg al heel snel te maken met haaruitval als gevolg van de chemokuur. Dat was een verschrikkelijk moment. Mijn lange haren ruilde ik in voor een kaal hoofd. Ik verloor mijn vrouwelijkheid. Gelukkig had ik mijn pruik nog. Ik zette hem vaak op, zodat niemand kon zien dat ik ziek was. Op de momenten dat ik hem afdeed was ik weer de kankerpatiënt en voelde ik me erg onzeker.

Ik heb het proberen weg te lachen door te zeggen dat een kale kop heel erg praktisch was. Dat was het namelijk echt. Douchen was heel erg makkelijk en ik was ook geen tijd meer kwijt aan het föhnen en kammen van mijn haren. Maar dit verlies bleef de grootste pijn.

Na de chemokuren en de borstsparende operatie besloot ik  voor mezelf te kiezen. Ik was al een tijdlang ongelukkig in mijn relatie en wilde me zó graag weer gelukkig voelen. De ziekte liet me dat beseffen. Ik heb het geluk gehad dat ik mocht genezen, maar het had ook anders kunnen lopen. En mijn leven eindigen met het idee dat ik ongelukkig zou zijn wilde ik niet.

Mijn leven eindigen met het idee dat ik ongelukkig zou zijn wilde ik niet.

Voordat de bestralingen begonnen koos ik ervoor om weg te gaan bij mijn toenmalige vriend. De woning werd verkocht en de keuze werd gemaakt om vanuit Enschede naar Oldenzaal te verhuizen. Tijdens de verkoop en de verhuizing rondde ik mijn behandelingen af en kreeg de fantastische uitslag dat ik genezen was. Er echt van genieten was er nog niet bij, want ik was druk bezig met verhuizen. We moesten niet alleen op zoek naar een nieuw huis, maar ook naar een nieuwe school voor de kinderen.

Gelukkig verliep alles heel erg goed en viel alles op zijn plek. Ik kreeg een fantastische woning met een geweldig uitzicht en ook de kinderen kozen voor een leuke school en kregen al snel vriendinnen. Maar ik wilde meer dan dat. Ik wilde ook graag weer iemand aan mijn zijde. Ik schreef me in bij datingsites en begon te chatten. Er werden dates gepland, maar ik kon maar niet vinden wat ik eigenlijk zocht: een knappe man, waar ik me financieel nooit zorgen bij zou hoeven maken. Iemand met een goede opleiding, een mooi huis, een mooie auto en een goede baan.  

Na een paar tegenslagen en een onzeker gevoel was ik er helemaal klaar mee. Toch bleef een bepaald persoon in mijn gedachten. Ik had hem via de datingsite als één van de eersten ontmoet, maar dat liep toen op niets uit. Een jaar later zag ik weer zijn foto verschijnen en zijn ogen bleven me boeien. Dus zocht ik opnieuw contact en het klikte. Maar tegelijkertijd was ik die datingsites zat. Ik trok de stoute schoenen aan, stuurde hem een laatste berichtje met daarin mijn nummer en verwijderde mijn account.

Tot mijn grote verbazing stuurde hij mij een berichtje. We bleven contact houden en eind mei zagen we elkaar voor de eerste keer. Alle eerdere dates vielen in het niet. “Dit is hem.” Hij voldeed niet aan mijn zoekcriteria. Hij was veel beter en leuker dan dat. Hij gaf me een goed gevoel en langzaam ebde mijn onzekerheid weg.

Maar tegelijkertijd was ik ook ontzettend bang. Ik had gevoelens voor hem en durfde me niet bloot te geven. Bang om teleurgesteld te worden. En ik wilde me alleen nog maar gelukkig voelen. Ik besloot mijn gevoel te volgen en er 100 procent voor te gaan. We zijn nu bijna een half jaar verder en hebben het fantastisch met elkaar. Onze kinderen hebben elkaar ontmoet en ook hebben we kennis gemaakt met elkaars familie. Alles verloopt zo goed en ongedwongen.

Ik heb alle narigheid overwonnen en daar een prachtige toekomst voor terug gekregen.

Na alles wat er de afgelopen jaren op mijn pad is gekomen is dit de uitkomst. Ik heb alle narigheid overwonnen en daar een prachtige toekomst voor terug gekregen. Ik heb 2 fantastische dochters, 2 fantastische bonuskinderen, een geweldige familie en schoonfamilie en de allerleukste liefste vriend, waarmee ik hoop heel oud te worden. Mijn leer is dat dat je moet gaan voor geluk. Het leven is veel te kort om ongelukkig te zijn. Het is niet altijd makkelijk, maar blijf altijd doorzetten totdat je hebt wat je blij maakt. Ik heb het echt niet allemaal zomaar in mijn handen geworpen gekregen en heb onderweg veel tranen laten stromen, maar nu kan ik het volmondig zeggen: Ik ben dankbaar voor het leven dat ik nu heb!