Door: Silke Geerts
1 maart 2015 vs. 1 maart 2021. Bijna zes jaar geleden. Om stipt 15:00 op de eerste maart schreef ik op www.marijkegeerts.be de woorden: ‘Marijke… Men zussie… Voor altijd in mijn hart!’. Totaal niet wetende wat de toekomst me zes jaar later zou brengen en totaal niet beseffend – op dat moment – dat de woorden ‘voor altijd’ voor mij een andere betekenis hadden dan voor haar, m’n zus.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Je hoeft het nieuws niet nauwgezet te volgen om te horen of te lezen dat een politicus een door hem of haar gemaakte vergissing tegenwoordig wel erg gemakkelijk afdoet met een verontschuldiging. Er lijkt een regelmatige roep te zijn ontstaan naar genade. Het heeft zelfs geleid tot een nieuwe term: de sorrycultuur. Een term die, naar verluidt, op 8 januari 2000 z’n intrede deed in het Leidsch Dagblad.
Lees verder!
Door: Machteld Berkelmans
Onlangs kwam er belangrijk nieuws voorbij; een studente heeft een genderneutraal kaartspel ontworpen. Het kwam in verschillende nieuwsbulletins en talkshows aan de orde. De dame in kwestie vindt dat een heer niet meer waard is dan een dame. In principe ben ik het daar natuurlijk mee eens. In mijn beleving zijn mannen net zoveel waard als vrouwen. Of andersom. Maar om daar nu een heel nieuw kaartspel voor te ontwerpen, poeh. En eigenlijk is het ook geen eerlijk uitgangspunt. Want hoezo de dame? Waarom niet de boer? Want die is toch ook veel waard? Zonder boeren hebben wij niet te eten. Tot op heden komen speklapjes nog altijd van een varken, niet uit een fabriek. Hoewel, soms lijkt het er wel op, maar dat is een andere discussie.
Lees verder!
Door: Michiel van den Dorpel *
Het is 31 december. Tijd voor reflectie, maar ook om vooruit kijken (niet te ver). De ziekte Alzheimer, die zich vorig jaar aangekondigde, manifesteert zich in het heden en is van plan tot in het ongewisse aan mijn zijde te blijven. Ik heb deze partycrasher niet uitgenodigd, en ik ben van plan hem te negeren, zo goed en zo kwaad als het kan.
* Michiel schrijft over zijn ervaringen met Alzheimer, waarmee hij in februari 2019 werd gediagnosticeerd.
Lees verder!
Door: Jordi Jansen
Sociale normen. Sociale angsten. Sociaal zijn. Als ik mijzelf zou moeten omschrijven voor een grote groep mensen, dan lijkt het een persoonlijk cliché te zijn geworden om altijd als eerst het woord ‘sociaal’ te roepen. Maar in grote lijnen is dit waar. Ik ben makkelijk met woorden en in communicatie met mensen lijk ik ook geen gebreken te hebben. Daarom gaan de meeste mensen er al gauw vanuit dat ik immuun ben voor oordelen. Of in ieder geval angsten, onzekerheden en talloze andere kwalen die mensen vaak ervaren.
Lees verder!
Door: Anton Roerdink
In 2018 waren 70 miljoen mensen op de vlucht naar een betere toekomst. Op weg naar vrijheid, op weg naar geluk, op weg naar zingeving. Op weg naar eten en drinken, naar onderdak, naar connectie, naar liefde en rust. Om voluit te kunnen leven. De helft ervan waren kinderen.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
In Amsterdam is aan het Kleine Gartmanplantsoen het volgende devies op de toegangspoort van de voormalige gevangenis te lezen: ‘Homo sapiens non urinat in ventum’, het is potjeslatijn, maar vrij te vertalen als ‘Een mens moet niet tegen de wind in pissen’.
Lees verder!
Door: Mina Al Fartousi
Na maanden van nieuwskoppen over avondklokken, toeslagenaffaires en vaccinvertragingen, zou je bijna vergeten dat het nog maar drie maanden geleden is dat geschiedenisdocent Samuel Paty op gruwelijke wijze werd vermoord in Frankrijk. Maar mij laat die vreselijke aanslag nog steeds niet los. Hoe is iemand in staat om zo’n gruwelijke daad te verrichten? Iemand te onthoofden! Hoe kan dergelijk geweld gekoppeld zijn aan religie, terwijl religies juist staan voor vrede en samenhorigheid? Hoe moeten de ouders, vrienden en familie van de slachtoffers zich hebben gevoeld? Pijnlijke onmacht. Mijn gedachten gaan ook naar de samenleving. Wat gaat dit met onze, reeds gepolariseerde, samenleving doen?
Lees verder!
Door: Quinten van Looy
Het is ongeveer 4 uur in de namiddag en ge staart met uw verdwaasde ogen naar de cursus die voor uw neus ligt en ge beseft dat ge eigenlijk niet meer mee zijt, want ge zijt eigenlijk al een halfuur niet meer echt aan het lezen. Maar, ach wat boeit het ook, het merendeel van ons is al vergeten wat studeren inhoudt. En uit pure verveling begint ge maar naar het nieuws te kijken op uw vleesvervanger voor sociaal contact. Maar dan begint u zich nog meer te ergeren, over dat stukje rioollectuur dat men tegenwoordig journalistiek noemt. Tot ge tussen al het versteende schijt toch een diamant vindt. Het is de Hugo Claus van de column, genaamd Jean-Marie Dedecker. En met veel plezier verorbert ge zijn letters; ge snijdt uw mondhoeken aan de scherpheid ervan. Het is eens wat anders dan al die politiek correcte meningen van de zogenaamd ‘kritische’ geesten. De een na de ander verliest zijn grip op de realiteit, ze zijn rijp voor de journalistiek.
Lees verder!
Door: Anton Roerdink
Ik heb iets met bellen. De dingdong buitendeur bel, de gong, kerkklokken, klankschalen en de koebel om maar een aantal te noemen. Tijdens de muziekles vroeger op school vond ik de triangel een sneu instrument. Als we gezamenlijk moesten musiceren tijdens de muziekles dan hoopte ik altijd vurig dat de triangel bij het uitdelen van de instrumenten aan mij voorbij mocht gaan. Nu jaren later wil ik hierbij officieel mijn spijt betuigen en excuses aanbieden aan de triangel.
Lees verder!
