Door: Tuğba Mumcu
Wat kan je eigenlijk kopen voor een euro? Je kunt lekker genieten van een euroknaller. Of een ijsje. Genieten? Kunnen we nog wel genieten dan? Ja, tuurlijk kunnen we dat! Zolang we onze ruggen keren en ogen sluiten voor alle pijn en leed in de wereld.
Lees verder!
Door: Jaap de Haas
Klinkt alsof ik in therapie moet of iets dergelijks, misschien heb ik wel een depressie. Of ben ik gewoon een beetje onzeker? Ik hoop in ieder geval niet dat ik gek geworden ben! Maar waarom voel ik mij zo en wat kan ik eraan doen? Zonder de gebruikershandleiding Homo Sapien moet ik zelf maar op zoek naar antwoorden.
Door: Lisa Boendermaker
Vorige week zondag kwam ik thuis met een medaille. En deze viel écht in de categorie earned not given. Na het startschot was het eerst een paar kilometers afzien op het strand. De vloed was al ingezet, en dat betekent mul zand. Ik werd steeds trager. Met verzuurde benen zette ik de klim naar de duinen in. Na een aantal flinke heuvels kon ik even bijkomen op de straat en de atletiekbaan. Daarna wéér duinen en strand. Al mijn frustraties kwamen eruit in de eindsprint. Godver. Mijn streeftijd naar de Filistijnen. 10 kilometer en ik was kapot.
Door: Marije Rowold-Zwier
De wereld draait door. Vaste prik met deze koude dagen. Geregeld betrap ik me tussen oktober en februari op de gedachte mezelf terug te trekken als een lief egeltje of zo. Je helemaal volvreten om vervolgens als Doornroosje in slaap te vallen en te ontwaken bij een heerlijk voorjaarszonnetje. Maar goed voorlopig sta ik nog als mens in het leven en kijk ik met de kaarsjes aan naar DWDD. Özcan Akyol is tafelheer en het eerste item gaat over wielrennen. Alsof een magische spreuk wordt uitgesproken; ik ben meteen afgeleid.
Door: Jaap de Haas
Ik heb besloten mijn geest niet langer te laten masturberen door de eindeloze stroom van entertainment. Netflixen was voor mij meer dan een relaxed avondje op de bank geworden. Het was de hoofdbron van mijn vermaak en slokte al mijn kostbare vrije tijd op. Het was tijd voor een drastische maatregel. Netflix ging de deur uit! Lees verder!
Door: Jaap de Haas
Soms heb je dat gevoel dat alles op losse schroeven staat. Ik heb dat gevoel vaak. Voor de buitenwereld komt dat over als wispelturig gedrag en eindeloze vaagheid. Als iemand mij een ogenschijnlijk simpele vraag stelt over mijn plannen voor volgend weekend kan ik niks anders dan vage onduidelijkheid scheppen. Of ik volgende week op je verjaardag kom? “Ja ik denk het wel maar…” Ik houd onbewust altijd een achterdeurtje open voor als ik me bedenk. Als ik al moeite heb om mezelf vast te leggen voor dingen die nog geen week in de toekomst liggen, hoe kan ik dan beslissingen maken die veel verder in mijn toekomst reiken? Hoe kan ik keuzes maken waarvan ik de gevolgen niet kan overzien?
Door: Lisa Boendermaker
“Ik wil de wereld zien, skydiven, tijgers aaien, op een olifant zitten, vanaf het puntje van de Eiffeltoren Parijs overzien, dan er vanaf bungeejumpen, dansen op de hipste feestjes, drugs in mijn neus, mond, oren, andere openingen stoppen. Ik wil kogelvis eten en insecten in mijn holle kies verstoppen. Wat heb jij op je bucketlist?”
