Door: Lars Benthin
In mijn wandeling door het internet kwam ik een interessant artikel tegen over millennials en ‘burn-outs’. Het artikel noemt vijf redenen waarom mijn generatie zo veel last heeft van dit psychische fenomeen:
Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag
Voor veel mensen is de kerstperiode een tijd van bezinning. Gevoelens van ontzag en verbazing zijn dan altijd mijn deel. Ontzag, omdat ik het tijdens de dolle dagen voor kerst, tussen het vinden van de perfecte kerstboom met bijbehorende versiering, het stad en land aflopen voor de aller-leukste cadeautjes en het samenstellen van pure staaltjes haute cuisine voor de feestdagen, al een hele prestatie vind de namen van mijn kinderen te onthouden. Verbazing, omdat ik ieder jaar zoveel ellende voorbij zie komen waar wij, mijzelf inbegrepen, fluitend aan voorbijgaan. Want tja, druk, druk, druk…
Door: Tuğba Mumcu
Wat kan je eigenlijk kopen voor een euro? Je kunt lekker genieten van een euroknaller. Of een ijsje. Genieten? Kunnen we nog wel genieten dan? Ja, tuurlijk kunnen we dat! Zolang we onze ruggen keren en ogen sluiten voor alle pijn en leed in de wereld.
Lees verder!
Door: Jaap de Haas
Klinkt alsof ik in therapie moet of iets dergelijks, misschien heb ik wel een depressie. Of ben ik gewoon een beetje onzeker? Ik hoop in ieder geval niet dat ik gek geworden ben! Maar waarom voel ik mij zo en wat kan ik eraan doen? Zonder de gebruikershandleiding Homo Sapien moet ik zelf maar op zoek naar antwoorden.
Door: Lisa Boendermaker
Vorige week zondag kwam ik thuis met een medaille. En deze viel écht in de categorie earned not given. Na het startschot was het eerst een paar kilometers afzien op het strand. De vloed was al ingezet, en dat betekent mul zand. Ik werd steeds trager. Met verzuurde benen zette ik de klim naar de duinen in. Na een aantal flinke heuvels kon ik even bijkomen op de straat en de atletiekbaan. Daarna wéér duinen en strand. Al mijn frustraties kwamen eruit in de eindsprint. Godver. Mijn streeftijd naar de Filistijnen. 10 kilometer en ik was kapot.
Door: Marije Rowold-Zwier
De wereld draait door. Vaste prik met deze koude dagen. Geregeld betrap ik me tussen oktober en februari op de gedachte mezelf terug te trekken als een lief egeltje of zo. Je helemaal volvreten om vervolgens als Doornroosje in slaap te vallen en te ontwaken bij een heerlijk voorjaarszonnetje. Maar goed voorlopig sta ik nog als mens in het leven en kijk ik met de kaarsjes aan naar DWDD. Özcan Akyol is tafelheer en het eerste item gaat over wielrennen. Alsof een magische spreuk wordt uitgesproken; ik ben meteen afgeleid.
Door: Jaap de Haas
Ik heb besloten mijn geest niet langer te laten masturberen door de eindeloze stroom van entertainment. Netflixen was voor mij meer dan een relaxed avondje op de bank geworden. Het was de hoofdbron van mijn vermaak en slokte al mijn kostbare vrije tijd op. Het was tijd voor een drastische maatregel. Netflix ging de deur uit! Lees verder!
