Door: Gerard Oudhoff
Al heel lang geleden zijn we begonnen plaatjes van de werkelijkheid te maken. In grotten en holen maakten we tekeningen van beesten, voorwerpen en later ook van onszelf. Waarschijnlijk hielpen die afbeeldingen ons om onze gedachten te ordenen. Al kijkend naar zo’n tekening stelden we ons voor hoe het origineel zich gereed maakte om een sprong te maken, om zijn prooi te verslinden en om hard weg te rennen voor een nog gevaarlijker heerser van de wildernis.
Lees verder!
Door: Jetske Knottnerus
Ook mij had hij in zijn greep; de donkere lockdown mist. Waar het voorheen voelde alsof ik nergens tijd voor had, werd ik nu overgoten door vrije tijd. Ik besloot heen en weer te lopen over het zonlicht dat over de houten planken op de grond scheen. Zo verdween de tijd langzaam samen met het licht, naarmate de dag vorderde.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Goed, ik ben dus moe. Tering tyfus doodmoe, naar de klote, opperdepop. Niet vanwege een driedaags festival inclusief slopende kampeerpret. Was het maar zo’n feest. Neen, hier is sprake van een sluipmoordende, zorgvuldig opgebouwde oververmoeidheid, waarvan je achteraf al zo’n zes weken dacht dat het na een weekendje bijslapen wel weer over zou zijn. Juistem, dream on.
Lees verder!
Door: Babette Jane
Ik heb altijd graag bij warm weer gefietst. Als iedereen loom en lui in een hangmat wil liggen, word ik actief. De drukte in mijn hoofd komt tot stilstand terwijl ik zo hard trap dat het zweet over mijn rug gutst. Het is een beetje zelfkastijding.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Een ander sneu voorbeeld was de voetballer van PEC Zwolle, die twee decennia terug (oké, toen heette het FC Zwolle) regelmatig vieze overtredingen maakte tijdens mijn fitnessdiensten. Er was geen bal in de buurt, hij speelde puur op de vrouw. Ondergetekende was de klos.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der meer
Mijn zus vertelde laatst over haar oudste dochter. 20 is ze en een klassieke beauty. Ze lijkt wat op haar tante. Qua karakter. Lief, sociaal, vriendelijk, toegankelijk, aardig voor iedereen en dat brengt haar af en toe in de problemen. Er bestaan namelijk simpele heerschappen die ‘vriendelijk’ interpreteren als ‘instant neukbaar.’ Weet tantelief over mee te praten.
Lees verder!
Door: Nicole Regelink-Kramers
Ik weet het niet… Laat ik het anders zeggen, ik geloof onmiddellijk dat er jongeren zijn die het de afgelopen twee jaar moeilijk hebben gehad. Het was een lastige tijd (overigens niet alleen voor jongeren) en daar zullen er ongetwijfeld veel van hen last van hebben gehad. Ik heb enorm te doen met de jongelui die geen sociaal netwerk hebben of geen prettige veilige thuissituatie. Maar om ze nou ‘de pech-generatie’ te noemen?
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Laatst vroeg iemand of ik me daar niet bezorgd of kwaad over maakte, die oorlog. En de eventuele gevolgen voor ons. Nee, niet echt. Ik wil het best, maar het lukt me niet. Woede over zaken op macroniveau ken ik niet. Het raakt me niet persoonlijk genoeg. Ja, ik weet ‘t, met onverschillige types zoals ik win je de oorlog niet. Maar we zullen er ook geen één veroorzaken, dus dat scheelt.
Lees verder!
Door: Peter van der Duijn Schouten
Ik zie iedereen op zijn mobiel kijken tegenwoordig. Het valt me vooral op als ik aan het wandelen ben. Sneller is beter zeggen ze, ik ga liever langzamer.
Nee, niet langzaam met de auto. Gewoon zonder auto. Wandelen. De benenwagen weer eens gebruiken. Mijn benen waren vastgeroest; linkerbeen de koppeling, rechterbeen het gas geven en de rem.
Door: Hanneke Mols
De standaard gespreksopener “hé, hoe is het?” die met een steevast “goed en met jou?” wordt beantwoord is meteen ook een enorme dooddoener. Soms prima om op de automatische piloot de vaste riedel eruit te flappen en de vraag die hint naar emoties lekker rationeel te omzeilen. Maar het zette me aan het denken: wat zou ik eigenlijk willen zeggen?
Lees verder!
De Columnist 