Door: Tryntsje van der Meer
Dansen ja. Met vriendlief. Rock ’n roll dansen, of salsa desnoods. Dit breng ik al jaren voorzichtig onder de aandacht en kan immer op een honende ontvangst rekenen: ‘Ik ben niet zo’n metromannetje met soepele heupjes.’ Kansloos.
Lees verder!
Door: Lieke de Koning
“Wat is het belangrijkste ideaal in jouw droomstaat?”
Deze vraag kreeg ik op een Rotterdams toneel festival van een overenthousiaste dramastudent. Ik werd naar een plek in het lokaal gedirigeerd, waar duidelijk al meer mensen gestrikt waren voor deze interactieve oefening, en kreeg een aantal blokjes onder mijn neus geduwd. Op de blokjes waren briefjes met woorden erop geplakt: vrede, geluk, familie, gelijkheid, liefde, gezondheid, gerechtigheid en ga zo nog maar even door. De opdracht was simpel: bepaal welk van deze idealen jij het belangrijkste vindt.
Door: Jan Dalm
Welkom Sint, fijn dat u er weer bent en dat u ons nog allemaal kent. Maar laten we even eerlijk zijn, is een bezoek aan ons landje nog wel zo fijn? Want, om maar direct met de deur in huis te vallen, we zitten hier toch wel steeds uw feest te vergallen. En we gaan maar door en door, het zal u niet zijn ontgaan. Het zijn nog steeds de problemen met die zwarte Pietenbaan. Alles is inmiddels gekend, niets is begrepen, maar de messen zijn ook dit jaar weer geslepen.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
‘A shoulder to cry on is a dick to ride on.’
Die prijkt bij mij al jaren op een Delftsblauw tegeltje boven de Chesterfield loveseat. Een onvolprezen Temptation Island klassieker. Tot kunst verheven hersenloosheid. Domweg geniaal.
Door: Tryntsje van der Meer
Goed, een slaaptalent ben ik nooit geweest, maar sinds de intrede van het fenomeen overgang is een stabiele nachtrust minder vanzelfsprekend dan ooit.
Lees verder!
Door: Mara Felicia
Daar gaat ze weer. Om half 7 ’s ochtends of midden op de dag. Met betraande ogen of een glimlach. Door de winkelstraten, over de boulevard, met rode blosjes, soms met verwilderd haar. Op weg naar oom en tante, op weg naar haar werk. Steeds zie ík haar weer gaan, zonder dat iemand het merkt.
Lees verder!
Door: Nicole Regelink
Door mijn werk in de zorg en als rouwbegeleider weet ik prima troost te bieden aan degene die gaat sterven, maar ook aan hen die achter blijven als hun dierbare overleden is. Mijn empathie is altijd oprecht, mijn woorden worden zorgvuldig gekozen, mijn zwijgen eveneens. En toch…als het je dan zelf overkomt…
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Pakkende titel hè, smeerlap! Geeft niet hoor, leuk dat je er bent.
Tijdens een avondwandeling door de Malagese branding zie ik in de nabije verte een jong stelletje wat klooien. Een stoer verhaal in wording. Ach, wie is er niet volwassen mee geworden…
Door: Margit van Dijk
Op de uitnodiging van een vriendin staat: ‘Trek warme kleding en wandelschoenen aan en tref mij achter de warme chocolademelk bij restaurant de Bootsman’. Heerlijk, zo’n alternatief voor een zitverjaardag in de kring.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Met zonnig weer is het puik chillen bij het Parkpaviljoen. Op het zandstrandje aan de plas wemelt het van de spelende, rennende, kruipende, kirrende peuters en tot hun grote plezier rollen er ook de nodige jonge vaders door het zand. Papa’s die donderjagen met hun kinderen dat het een lieve lust is. Want dat is het. Een lieve lust, ook voor het oog van de buitenstaander.
Lees verder!
De Columnist 