Door: Micha
Met mijn 35 jaar word ik dagelijks om mijn mening gevraagd; het uiten van deskundige inzichten is namelijk mijn werk. Vanuit het management (en Sociale kringen) wordt de wijze waarop ik dit uit vaak als onprettig ervaren. Ik voel me dagelijks de cycloop in het land van de blinde, of Copernicus in de 16e eeuw.
Lees verder!
Door: Rabin Gangadin
De enige beroepsgroep in Nederland die zich niet druk hoeft te maken om het behoud van haar baan, zich niet hoeft te bekommeren om dreigende en beslissende functioneringsgesprekken etc. zijn justitiabelen en justitiële magistraten. Zij worden na een doorlopen RAIO traject voor het leven benoemd en worden zoals misdaadverslaggever Peter R. de Vries eens publiekelijk verklaarde, bij iedere uitglijder niet ontslagen maar weggepromoveerd. Hij richtte zijn gifpijlen meer op de inmiddels door het college van procureurs-generaals tot erelid benoemde G. Th. Hofstee, nadat hij als een brokkenpiloot een puinhoop had achtergelaten bij het arrondissement te Utrecht.
Lees verder!
Door: Margit van Dijk
Op de uitnodiging van een vriendin staat: ‘Trek warme kleding en wandelschoenen aan en tref mij achter de warme chocolademelk bij restaurant de Bootsman’. Heerlijk, zo’n alternatief voor een zitverjaardag in de kring.
Lees verder!
Door: Rabin Gangadin
Volgens het rode boekje van Mao Tse Tum zou het geloof het opium van het volk zijn. Enkele geloven onder de mensheid die vanwege de agressieve en opzichtige profilering aan dit kenmerk zouden kunnen voldoen zijn de Islam, het Christendom en de Jehova’s getuigen. De Johova’s doen dit middels colportage, het Christendom middels hinderlijke performances in binnensteden benevens vroom- hitsige televisieoptredens, de islam middels brute acties door een ieder die zich er een kritische noot over laat ontvallen, te onthoofden en/of te ontdoen van diens T-bone.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Twijfel rust op mijn gemoed, om maar eens gedragen te beginnen. Twijfel om deze column vrij te geven. Hij ligt al bijna een jaar op de plank, sinds eind oktober 2021, namelijk toen ik toevallig vernam dat het televisieprogramma ‘Een Huis Vol’ werd genomineerd voor de Televizier-Ring. Een programma waarin grote gezinnen (met zo’n 10 kinderen) worden opgehemeld op een wijze waar wijlen Koningin Elizabeth van Groot Brittannië haar vingers nog bij af zou likken, ware het dat zij nog even om zou kunnen kijken.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Met zonnig weer is het puik chillen bij het Parkpaviljoen. Op het zandstrandje aan de plas wemelt het van de spelende, rennende, kruipende, kirrende peuters en tot hun grote plezier rollen er ook de nodige jonge vaders door het zand. Papa’s die donderjagen met hun kinderen dat het een lieve lust is. Want dat is het. Een lieve lust, ook voor het oog van de buitenstaander.
Lees verder!
Door: Rabin Gangadin
Het zogeheten multiculturalisme in Nederland is big business voor de een, en een zagende en doorborende irritatie voor de ander. Deze laatste ervaart het als een cultureel-sociale invasie die geen halt kan worden toegeroepen. De eerste categorie zal, dunkt mij, zolang de subsidie strekt, altijd vóór de migratiestroom blijven. Waarschijnlijk voert in deze stellingname de eigen-werk- verschaffing in de hoedanigheid van taalguru en wegwijzer, de boventoon.
Lees verder!
Door: Metmija
Tja
Goh
Wat te schrijven
Op zoek naar een nieuwe baan, volg ik de bekende woorden van Alan W. :
“ What do you desire?
What do you really want to do?
You do thát and forget about the money.”
Wat ik opvat als: doe wat je écht graag wilt doen en de rest volgt vanzelf.
Lees verder!
Door: Bram de Hoog
Een paar maanden terug besloot ik dat mijn kunstkennis wel iets verbeterd mocht worden als filosofiestudent. Dus ik kocht een inleidend boek en ging meerdere museums bezoeken. Mijn meest recente museumbezoek in deze zoektocht was die in het Modern Art Museum in New York. Terwijl ik daar langs Mondriaans, Picasso’s en Monets liep, viel me op wat me elke keer opvalt in museums. De meeste schilderijen doen me niet veel.
Lees verder!
Door: Gerard Oudhoff
Al heel lang geleden zijn we begonnen plaatjes van de werkelijkheid te maken. In grotten en holen maakten we tekeningen van beesten, voorwerpen en later ook van onszelf. Waarschijnlijk hielpen die afbeeldingen ons om onze gedachten te ordenen. Al kijkend naar zo’n tekening stelden we ons voor hoe het origineel zich gereed maakte om een sprong te maken, om zijn prooi te verslinden en om hard weg te rennen voor een nog gevaarlijker heerser van de wildernis.
Lees verder!
De Columnist 