Door: Nicole Regelink-Kramers
Mijn naam is Nicole en ik ben een vrouw. Geen persoon die menstrueert, dat heb ik al achter mij gelaten, nee gewoon een vrouw én moeder.
Ik woon op het platteland. Dat is iets voorbij waar de randstad ophoudt. En daar wil ik het graag even met je over hebben Mark.
Door: Lonneke van Veldhoven
Het internet staat bomvol mooie dingen. Hoe lang je er ronddwaalt, bepaalt wat je vindt; soms iets wat je niet voor mogelijk had gehouden voor je het tegenkwam. Dat gevoel had ik ook toen ik kennis maakte met de artistieke robot Ai-Da. Ai-Da is een levensechte robot die je portret kan schilderen met behulp van een robot-arm. Het resultaat van dat portret is niet te onderscheiden van een portret geschilderd door een echt mens.
Lees verder!
Door: Nicole Regelink-Kramers
Ik weet het niet… Laat ik het anders zeggen, ik geloof onmiddellijk dat er jongeren zijn die het de afgelopen twee jaar moeilijk hebben gehad. Het was een lastige tijd (overigens niet alleen voor jongeren) en daar zullen er ongetwijfeld veel van hen last van hebben gehad. Ik heb enorm te doen met de jongelui die geen sociaal netwerk hebben of geen prettige veilige thuissituatie. Maar om ze nou ‘de pech-generatie’ te noemen?
Lees verder!
Door: Gerard Oudhoff
Fatima Klaassen heeft 4 jonge kinderen als haar man Jan komt te overlijden vanwege een ongeluk met de motor. Hij was op slag dood. Toen het gebeurde waren de kinderen 9, 7, 5 en 2 jaar oud. Drie meisjes en een jongetje.
Lees verder!
Door: Tryntsje van der Meer
Laatst vroeg iemand of ik me daar niet bezorgd of kwaad over maakte, die oorlog. En de eventuele gevolgen voor ons. Nee, niet echt. Ik wil het best, maar het lukt me niet. Woede over zaken op macroniveau ken ik niet. Het raakt me niet persoonlijk genoeg. Ja, ik weet ‘t, met onverschillige types zoals ik win je de oorlog niet. Maar we zullen er ook geen één veroorzaken, dus dat scheelt.
Lees verder!
Door: Peter van der Duijn Schouten
Ik zie iedereen op zijn mobiel kijken tegenwoordig. Het valt me vooral op als ik aan het wandelen ben. Sneller is beter zeggen ze, ik ga liever langzamer.
Nee, niet langzaam met de auto. Gewoon zonder auto. Wandelen. De benenwagen weer eens gebruiken. Mijn benen waren vastgeroest; linkerbeen de koppeling, rechterbeen het gas geven en de rem.
Door: Jan Dalm
‘A dirty mind is a joy forever.’ Kent u die uitdrukking? Hij klopt niet! Ik kan sinds kort geen kaars meer zien zonder dat mijn ‘dirty mind’ er mee aan de haal gaat. Als u het nieuws een beetje gevolgd hebt zult u wel begrijpen waarom, maar ik heb daar last van.
Lees verder!
Door: Gerard Oudhoff
In de 2e helft van de 21e eeuw kwam de crisis, waarbij de mens moest beslissen om de Mensheid geboren te laten worden. Op dat moment hadden we al vele crises achter de rug en de bevolking op onze planeet was aan het afnemen. Door de vele oorlogen en overexploitatie van natuurlijke hulpbronnen was de aarde op zijn retour. De welvaart die zich in de 20e eeuw nog uitbreidde vanuit Europa en Noord Amerika naar delen van Azië en zelfs de kansrijke gebieden in Afrika was toen al gekrompen naar wat over her en der verspreide enclaves. De toegang tot die enclaves was streng gereguleerd en werd gehandhaafd met robotica en intelligente wapens. De oorlog in Europa sloeg een diep gat in de leefbaarheid van de wereld. De bevolking in het vroeger zo rijke Amerika was scherp aan het dalen. De vele burgeroorlogen in Afrika hadden hun sporen diep nagelaten. Het beeld was ongeveer gelijk aan hetgeen in de 20er jaren gold voor grote delen van het Midden Oosten.
Lees verder!
Door: Jan Dalm
Het is warm in de slaapkamer en je ligt daarom naakt op je bed. Je hebt net gedoucht en je ruikt naar viooltjes. Er is, zonder dat je dat hebt opgemerkt, een wesp naar binnengevlogen en je ziet of hoort hem niet omdat hij zich verschuilt achter het wekkertje dat op je nachtkastje staat. Je ligt op je buik en vlak voordat je begint in te dutten, landt die wesp (aangetrokken door de viooltjeslucht) op je anus en wil naar binnen voor een bezichtiging; op zoek naar een warm holletje om een gezinnetje te stichten. Wat doe je?
Het lijkt mij in elk geval een belangrijk moment om even goed na te denken over een geweldloze oplossing.
Door: Tryntsje van der Meer
Nee zeggen is mijn ding niet zo. Zeker niet tegen kinderen die ten strijde trekken langs de deuren, om geld in te zamelen voor zieke generatiegenootjes elders op de planeet. Of om rotzooi te verkopen voor een schimmig, zelfverzonnen doel. Maakt me niet uit eigenlijk, hun dadendrang ontroert me.
Lees verder
De Columnist 