Door: Hans Schoevers
Stel je voor: een congreszaal vol mensen, een prachtig onderwerp om een lezing over te houden en een enthousiaste dagvoorzitter die mij vriendelijk introduceert.
‘Dames en Heren ik ben blij u de volgende spreker aan te mogen kondigen en wel: niemand minder dan Hans Schoevers.’
Ik vraag mij op dat moment af: ‘Wat moet ik doen? Weglopen?’
Ik ben namelijk meer gesteld op de aankondiging van ‘niemand meer dan Hans Schoevers’
We leven in een tijd waarin in toenemende mate wordt gevonden dat het, in de eerste plaats, belangrijk is om over te brengen wat wordt bedoeld. Daarbij is het verspilde energie om je druk te maken over de manier waarop het wordt opgeschreven.
Facebook en Twitter staan elke dag weer vol met afschuwelijke voorbeelden. Ik krijg daar hevige jeuk van.
‘Te koop: me fiets’
‘Hun zeggen’
‘Hij word’
‘Het is van me eigen’
En zo nog honderden pagina’s meer.
Ik kan daar niet tegen. Ik ben van het ‘oude slag’
Ik wil niet zeggen dat ik nooit een foudje maak, maar als iemand denkt mij op te hemelen met een kwalificering van ‘niemand minder dan Hans Schoevers’, dan verschijnt er een barst in mijn houten schoen.
Als duizenden mensen het omgekeerde zeggen van wat wordt bedoeld, dat wordt ‘fout’, automatisch
goed. Dat is tegenwoordig het geval. Bij mij niet. Nooit!
Waarom eigenlijk? Ben ik een beetje in de war? Nee.
Ik wil jullie alleen nog vertellen waarover de lezing van ‘niemand minder dan Hans Schoevers’ zou zijn gegaan:
Niets is minder waar!!
De Columnist 