Hamsteren

Door: Peter Tesselaar

Er valt niet aan te ontkomen, de reclamespotjes. Op TV, de radio, tussen de YouTube filmpjes en ga zo maar door. Zoek je de ene dag online naar een review van een stofzuigerzak, geheid dat je een paar dagen daarna allerlei aanbiedingen van stofzuigers voorbij ziet komen. Thanks Google!

Het schijnt dat je de ongewenste reclame op allerlei manieren kunt beperken, ten eerste door betaalde versies te gebruiken van de programma’s en apps die je gebruikt, maar ook door de cookies al dan niet geheel uit te schakelen. Dat het programma dan niet lekker meer werkt moet je dan op de koop toenemen. Cookies zie ik als het Paard van Troje, je haalt ze binnen, maar je hebt geen idee wat ze dan uitvreten.

Over vreten gesproken, ik zag deze week een reclame voorbijkomen van een van ons grootste grutters. (voor lezers van na de eeuwwisseling, een grutter is een kruidenier en aangezien deze beroepsgroep is uitgestorven, wordt Appie Heijn een grootgrutter genoemd).

Ik probeer me voor te stellen hoe dat gaat bij zo’n reclamebureau. Daar zitten een stel van die snelle reclamejongens en meisjes bij elkaar en hebben de opdracht om een reclamecampagne op te zetten die de consument moet bewegen om toch vooral bij de Appie hun producten te kopen.

De brainstormsessie is lekker onderweg als één van hen zegt “Het lijkt mij een goed idee om een stel hamsters met elkaar te laten praten en dat zij dan zeggen ‘Hamsteren’! Een animatiefilmpje is zo gemaakt en dat integreren we dan bij het product dat we op dat moment aanbieden.” Gejuich klinkt, einde sessie.

In reclameland wordt heel goed nagedacht over wat er wel of niet werkt. De consument wordt verleid om te kopen en dat kan op allerlei manieren. Veelvuldig herhalen, hilarische filmpjes, opsommen van voordelen, het inzetten van animaties om iets ingewikkelds duidelijk te maken. Een pan die zodanig aangekoekt is, dat je deze met een hamer en beitel nog niet schoon krijgt? Nee hoor, gebruik HG en hij is weer als nieuw en het animatiefilmpje toont na simpelweg afspoelen een blinkende pan. ‘Ja hoor, en Sinterklaas bestaat’ denk ik dan en besluit om nooit iets van dat merk te kopen.

De reclame, het is wat. Bij de programma’s van omroep MAX strijden de fabrikanten van trapliften met die van de badkamer-in-een-dag, om zendtijd en zien we de bejaarden van nu gretig met hun Kukident tanden in een appel happen, omdat het zo lekker vastgelijmd zit. Mooi voorbeeld van hoe de reclame wordt afgestemd op de kijker/ doelgroep.

Maar wat denken die reclamemakers nu eigenlijk over de consument? Het zijn toch professionele bedrijven met slimme en vaak hoogopgeleide medewerkers. Zien zij de consument als een mak schaap dat precies datgene doet wat de ander ook doet? Dat zij te verleiden zijn met infantiele filmpjes, onwaarheden en onzin verhalen? Helaas is dat wel vaak de praktijk. Er is overigens een reclamecode commissie die, als er klachten zijn over een reclame, toetst aan de regels die zijn opgesteld voor verantwoorde reclame. Zij doen ongetwijfeld hun werk, maar ja, over smaak valt niet te twisten.