Intens stoofpotje uit Barcelona

Door: Tamara van der Sluijs

Recept uit de ochtendkrant gescheurd vanmorgen: ‘Een intens stoofpotje uit Barcelona.’ Klinkt aantrekkelijk, vooral dat woord ‘intens’ en dan de toevoeging ‘uit Barcelona’ er bij. Ik denk aan onze vakantie, enkele zomers geleden, waarbij we een fietstocht door deze metropool maakten en genoten van de cultuur die deze bijzondere stad te bieden heeft… Barcelona, intense stad.

Het stoofpotje bevat ingrediënten die gewoon bij de plaatselijke grootgrutter te halen zijn. Je hoeft er niet voor naar Spanje. Uiteindelijk is het niet meer dan een stuk vis, gestoofd in gepelde tomaten uit blik met chorizo er doorheen. Had dat boven het recept gestaan, dan was mijn Trouw nu nog heel geweest en aten wij vanavond geen kabeljauw.
Taal is een machtig wapen. Woorden kunnen betoveren, misleiden ook.

Wie rijke taal wil leren, moet eigenlijk beginnen om een kookboek te bestuderen. Wat je daarvan leert? Hoe je dingen mooi zeggen kunt, poëtisch soms. Voor je plezier bladeren in het kookboek, lezen van de kookrubriek in de krant, ik doe het vaak. Visueel ingestelde mensen verlustigen zich in de mooie foto’s. Ik lees opgetogen de titels van recepten en de beschrijving van een gerecht. De ingrediëntenlijst sla ik meestal over.

Vergelijk het met het zoeken naar een vakantiewoning op bijvoorbeeld Marktplaats. Ik lees de beschrijving van de woning van A tot Z, me vaak verbazend en opwindend over de vele taal- en spellingfouten, een enkele keer genietend van een mooi stukje proza. Mijn man daarentegen bekijkt de eerste afbeelding, als die hem niet bevalt (en dat is meestal zo, hij is een kritische kijker zoals ik een kritische lezer ben) scrolt hij verder. Voorpret alom.

Of je het gerecht überhaupt ook nog moet bereiden (of de vakantiewoning moet boeken) is een vraag waar je over kunt redetwisten. Meestal werkt het averechts; je dacht een intense smaakbeleving te krijgen met gedachten aan het schitterende Barcelona terwijl je uiteindelijk op een taai stuk vis zit te kauwen en de tomatenvelletjes tussen je kiezen uit moet peuteren. Het rustieke huis met natuurlijk zwembad is in werkelijkheid een klein, muf hok met een slecht onderhouden vijver er naast. Weg intens gevoel, jammer van de moeite.

De moraal van dit verhaal: Bezint eer ge begint. Laat je niet betoveren door beelden of woorden.
Maak een fietstochtje naar het dichtstbijzijnde picknickbankje, met een Lonely Planet of Delicious om te lezen of te bekijken tijdens het oppeuzelen van een broodje kaas of ham. (Een knapperig, ovengebakken broodje met gegrilde beenham of authentieke brokkelkaas uiteraard).

Fijne vakantie en eet smakelijk!