Door: Peter Tesselaar
Slaat u er op aan? Waarschijnlijk wel, want het is inmiddels een begrip geworden. Voor velen een doel op zich, voor enkelen slechts een keerzijde van de medaille.
Kun je bij wijze van spreken twee zinnen achter elkaar zeggen zonder daarbij op een autocue te kijken, dan ben je al gauw geschikt als soapster en dan is de vervolgstap al snel gemaakt. Dan wordt je gevraagd om te worden uitgezonden naar verre exotische oorden voor een TV programma waaraan half Nederland zich vergaapt. En ja, dat zegt vooral iets over de kijker.
En heeft die pseudo-BN’er die zware opgave doorstaan (dat valt nog tegen hoor; met z’n allen in de zon op een eiland) dan ben je, voordat je het weet, ook al gauw in de race voor een eigen programma als materiedeskundige en mag je goede raad geven aan die stakkers die menen dat zij hun relatieproblemen met heel Nederland moeten delen.
Eigenlijk is het omroepbestel net zo democratisch als onze landelijke politiek. Als een politieke partij te weinig stemmen krijgt, dan kan die partij het programma niet voor het voetlicht brengen en is het slechts een kwestie van tijd voordat het veld wordt geruimd. De stemmer bepaalt!
Zo ook bij de televisie, als er niemand kijkt verdwijnt het programma van het scherm, de kijkcijfers zijn immers bepalend. Maar als we met z’n allen blijven kijken naar bagger programma’s dan zijn wij zelf de oorzaak van het bestaan daarvan. U weet wat u te doen staat !
De Columnist 