Door: Semmy Claassen
We zitten in een energiecrisis. De energieprijzen stijgen en worden voor veel mensen onbetaalbaar.
Één op de drie Nederlanders kan deze prijsstijgingen alleen verdragen door zuiniger te gaan leven, stelt het Nibud (BNR). Dit doen we dan ook volop.
Op kantoren worden placemats met bespaartips uitgedeeld – van je mok door de dag heen hergebruiken tot je laptop alleen opladen bij een lege batterij – en restaurants serveren steeds vaker bij kaarslicht. De besparingen houden echter niet op bij het werkleven. Ik hoor het overal om me heen: de buurvrouw doucht voortaan om de dag in plaats van elke dag, de treinreiziger doet – in plaats van de verwarming – eerder een dikke trui aan en de collega doet niet méér water in de waterkoker dan er in het glas past.
Met mijn mond vol tanden hoorde ik deze bezuinigingen aan. Want waarom zou je de verwarming aanzetten als je je warmer kan kleden? En waarom zou je je laptop opladen wanneer de batterij vol is? Ik douche al jaren niet warmer dan lauw en de verwarming staat enkel aan om te voorkomen dat de leidingen kapot vriezen. Niet vanwege hoge energiekosten, maar omdat de energiecrisis niet de enige crisis van deze tijd is. De klimaatcrisis, die bestaat ook nog. Al jaren voordat er überhaupt gesproken werd over energieverbruik. Waarom konden we daar nooit voor bezuinigen? Voorheen hoorde je in de trein niemand praten over dikke wollen truien, maar juist over of het nou wel echt zin had om de kraan dicht te draaien tijdens het tandenpoetsen.
Nu er een torenhoge rekening aan vast zit, kunnen we opeens wel wat minder vaak de droger gebruiken en een waterbesparende douchekop aanschaffen. We voelen de noodzaak om te bezuinigen en dat is dan ook wat we massaal zijn gaan doen. We kunnen het dus wel – zolang we maar direct de gevolgen voelen en het ons persoonlijk aangaat. Er is namelijk niemand die je hoort over uitstervende pinguïns (Het Parool).
Toch is ook de klimaatcrisis al lang geen ver-van-ons-bed-show meer. Zo is vorig jaar een deel van Limburg overstroomd, werd Frankrijk afgelopen zomer geteisterd door bosbranden en “profiteren” we nu van bijna zomerse temperaturen in oktober (Het Parool). Het IPCC waarschuwt voor extreme gevolgen van de klimaatverandering: nog meer overstromingen enerzijds en waterschaarste anderzijds (BNNVARA). En, zoals we hebben gezien met de overstroming in Limburg, dat brengt óók hoge rekeningen met zich mee (NOS).
De noodzaak is er dus – en niet alleen voor de energierekening. Als de energiecrisis voorbij is, laten we dan niet terugkeren naar het oude normaal. Laten we ervan leren. Laat het de noodklok zijn die na het luiden nog blijft galmen. Ons overmatige energieverbruik is niet nodig.
Voor onze rekening niet, voor de aarde niet. De energiecrisis heeft ons laten zien dat we het kunnen. Trui aan, verwarming uit. Het nieuwe normaal, nu we het kunnen.
De Columnist 