Bang

Door: Nicole Regelink-Kramers

Mijn hele leven roep ik al dat ik voor de duvel nog niet bang ben. Ik durf alles! Maar da’s niet waar. Ik wás voor de duvel nog niet bang. Ik durfde alles…

De ‘Python’ in de Efteling? Moeiteloos 3, 4 keer achter elkaar. En zonder het bakje onder te spugen hè! Voor mijn werk in het holst van de nacht naar een patiënt in nood, in een of ander griezelig donker achterbuurtje? Ik werd er niet warm of koud van. Een zaal vol mensen toespreken? Ik kon het zonder klamme handjes.

Maar sinds vannacht zingt er een liedje in mijn hoofd. ‘Voor alles altijd bang geweest’ van Wende Snijder. Kent u dat? Google het anders maar even en luister er naar. Zo prachtig. Met tekst van Joost Zwagermans. Ik hoop dat hij zijn rust gevonden heeft. ‘Bang geweest, voor alles altijd bang geweest…’ Dat dus. Ik zal u uitleggen waarom.

Het was vannacht om een uur of half drie. Vanwege de warmte stonden alle ramen open, onze slaapkamer is beneden. Goed, half drie dus. Ik werd wakker, waarschijnlijk omdat ik moest plassen, en hoorde boven wat! Manlief is voor zijn werk op reis en de kinderen hebben zich jaren geleden al aan de liefdevolle wurggreep van hun moeder ontworsteld en zijn het huis uit. Mijn enige gezelschap zijn Poes en de hond Hugo. Helaas, die is doof en ligt gemoedelijk in zijn mand te snurken. Waakhond van niks. Poes is ook in dromenland, maar ik hoor toch echt wat.

Met in mijn ene hand een zaklamp om mee te meppen en in de andere mijn telefoon om 112 te bellen, sluip ik de trap op. Mijn hart bonkt als een razende, ik ben doodsbang! Een voor een doe ik de deuren van de kamers open. Zoals je die FBI agenten op TV altijd ziet doen. Niks, niemand, nada. Godzijdank.

Eenmaal weer in bed, lig ik hierover na te denken. Eigenlijk ben ik de laatste jaren helemaal niet zo dapper. Gillend uit een MRI gehaald, bang dat de kinderen iets overkomt, liever niet met de auto naar de stad, angst voor alle ellende in de wereld… Zou het de leeftijd zijn?

Potverdikkie, dat is niet de bedoeling! Ze moeten niet als ik ga hemelen op mijn uitvaart dat liedje van Wende laten horen. En dus neem ik, als het buiten al een beetje licht wordt een stoer besluit. Voortaan zal ik niet meer bang zijn, ik ben niet voor alles bang geweest!