Guilty

Door: Tryntsje van der Meer

Guilty pleasures, iedereen heeft ze en om de schande gelijk maar in de groep te gooien: Witte chocola is er één van mij. Gek op, lust er wel mousse van. Zelfgemaakt. Met voor de zekerheid wat extra slagroom en voor de representatieve goodwill wat stukjes aardbei of zoiets, maar in wezen is het gewoon schaamteloos zwelgen in een zoete, vette smurrie. Yummie met hoofdletters en ik weiger me schuldig te voelen. Het leven mag af en toe heus wel een klein feestje zijn.

Maar goed, ik heb nog zo’n feestje op m’n kerfstok, aanmerkelijk minder onschuldig. Muziek van boybands uit de jaren 90. En, oké oké, niet alleen hun muziek. Take that, Backstreet boys, Boyzone, Westlife, ’N Sync, 5ive, No Mercy, Worlds Apart, 98 Degrees, East 17….. Waarom ik O zone en O-town, One Direction en Tokio Hotel vergeet te noemen? Die waren vooral actief na 2000 en je moet ergens een grens trekken. Helaas.

Anyway, ik verander nog altijd in een kirrende puber bij oude opnames van die aalgladde, overgestylde, puisteloze jochies met hun bedenkelijk sexy moves, gefaket hartstochtelijke oraties over zaken waar ze leeftijdstechnisch amper verstand van kunnen hebben, getuige naïeve zinsnedes als ’wanna luv ya for the rest of my life’… Met de kennis van nu hadden ze zich vast de ballen uit hun strakke broekjes gelachen. Maar toen was het menens.

Voor mij is het dat nog steeds. Vriendlief laat me lekker wegzinken in mijn suikerzoete schijnwereldje, zolang ik dat maar doe als hij er niet is. Deal.

Ging van de week dus mis. Ken je het Nederlandse jongenskwartet Romeo nog? Best populair, eind jaren 90. Nee dames, ontkennen helpt niet. Ik zweer ’t je, ik was echt niks van plan, het gebeurde gewoon. Ik zat alleen thuis, rustig een binaire puzzel op te lossen en toen startte de radio dj ‘I’m coming home’ in, grote hit van Romeo. Een glijer van het tandglazuurverdelgende soort, grossierend in ‘babe, love en girl.’ Het was sterker dan ik, de volumeknop ging open, ikzelf ook…’Yeah baby, oeh girl, I’m coming hohoome!’ Blijkbaar kwam er nog iemand ‘home’, want ik hoorde een deur. Twee keer zelfs.

Door het raam kon ik de auto va mijn vriend nog net weer zien wegrijden….Shit. Betrapt. I’m guilty as a girl can be.