Mijn nieuwe ik

Door: Peter van der Duijn Schouten

Ik zie iedereen op zijn mobiel kijken tegenwoordig. Het valt me vooral op als ik aan het wandelen ben. Sneller is beter zeggen ze, ik ga liever langzamer.
Nee, niet langzaam met de auto. Gewoon zonder auto. Wandelen. De benenwagen weer eens gebruiken. Mijn benen waren vastgeroest; linkerbeen de koppeling, rechterbeen het gas geven en de rem.

Buiten zijn is heerlijk eigenlijk. Mijn zintuigen komen weer tot zijn recht. Wat waren ze ook alweer? Ik zal even je geheugen opfrissen:

Zien (He, de natuur begint weer te bloeien. Wat mooi zeg! Moedereend met haar kleintjes. Ik zie mensen genieten op een terras met een biertje en kinderen van hun ijsje)
Horen (Hoor de vogels eens fluiten! het tsjirpen van een merel met zijn wisselende geroep)
Voelen (Wat gaaf, ik voel de wind langs me heen gaan. Ik voel me gelukkig en ik krijg nieuwe energie)
Ruiken (De geur van net gemaaid gras, wat fijn!)
Smaak (Ik proef de overheerlijke zomerkoninkjes die ik net gehaald heb bij een geweldige marktkraamverkoper. Hij straalt energie uit en passie! ik geniet er intens van)

Ik leek wel stil te hebben gestaan in een maatschappij die overal achteraan lijkt te willen hollen en rennen. We proberen zelfs te vliegen. Dat lijkt goed te gaan, maar op een dag storten we neer en zijn we weer terug bij af.

Ik kan af en toe wel janken om wat er van deze maatschappij terecht komt als we zo door gaan. De nieuwe generatie die steeds dommer wordt door het gebruik van die mobiel. Het is net een 3e hand die we er altijd bij kunnen pakken, want het zit tenslotte in ieders broekzak of tas. Je kunt er werkelijk alles op vinden; informatie, advies, vermaak, lust, humor en zo kan ik nog wel even doorgaan.

Informatie die verkeerde adviezen geeft zijn niet vermakelijk en lusten geen humor.

Ik denk dat ik maar weer eens ga wandelen. Mijn nieuwe ik herontdekken en vanuit daar dromen ontwikkelen die ik hiervoor nooit had kunnen ontwikkelen.