Door: Tryntsje van der Meer
Kijk, hier hou ik dus niet zo van. De stamtafel in de sportschool is bezet, net wanneer ik aan mijn ochtend break toe ben. Er zitten nota bene bejaarden aan. Met koffie en koekjes. Vier stuks. Bejaarden.
Bejaard als in ‘ouder dan 80’, als in ‘vrije tijd genoeg.’ Nou ben ik iemand met verdomd weinig vastomlijnde plannen, maar mijn ‘#metime momentje’ zie ik niet graag doorkruist. Met koffie, sultanakoekjes en opgetrokken knietjes puzzeltjes oplossen op m’n mobiel. Aan de stamtafel ja, waar anders?
Goed, even geduld, er is namelijk een hilaaaarisch gesprek gaande over de meegebrachte Oreo koekjes. Of zo’n dubbel geval als één koekje telt of als twee. Tja, daar kun je blijkbaar een poosje lawaai over maken….Zucht, ik tap vast een bakje.
Na enkele decennia op de fitnessvloer ken ik mijn pappenheimers een beetje. Een groot deel van die pappenheimers komt niet om te zweten, maar om te ‘connecten,’ met (digitale) vrienden en andere followers. Iedereen kent de hippe chicks in uiterst kekke, volslagen onfunctionele pakjes met bijpassende billen en lippen die voor de spiegel in de kleedkamer een pruilend Insta-kiekje schieten en met kurkdroge oksels en onberispelijke make-up de tent verlaten. Kun je wat van vinden, maar ze maken in elk geval geen herrie.
Deze vitale oudjes doen dat dus wel. Oh trouwens, zodra een bejaarde de drempel van de gym over is, mag je hem of haar vitaal noemen, hè! Bovendien doe je geen enkele andere doelgroep plezier met dit bijvoeglijke naamwoord, dus bij deze. Afgezien van een plichtmatig robbertje slenteren op de loopmachine en 2 x 15 herhalingen zonder weerstand op de leg press, komen ze schaamteloos hardop socializen. Connecten via de socials, in alle rust, is blijkbaar teveel gevraagd.
Intussen ben ik aan mijn tweede koffietje toe, heb ik hangend tegen de pruttelmachine twee binaire puzzels opgelost en is de netelige kwestie nog altijd niet opgelost.
Vitale vrouw met het hoogste woord: ‘Henk, hoeveel heb jij er nou gehad dan?’
Henk: ‘Drie!’
Vitale vrouw: ‘Van die dubbele?’
Henk: ‘Ja, ik ga ze niet in tweeën breken.’
Vitale vrouw: ‘Maar dan zijn het er zes hoor!’
Hele tafel: ‘Hahahahahaaaa!’
Ik: ‘Mijn hemel zeg, hebben jullie teveel vrije tijd ofzo?’ Ik probeer er nog bij te lachen, maar het venijn is al niet meer weg te nemen.
Henk, nog steeds lachend: ‘Ach meid, je moet niet alles willen begrijpen, wij begrijpen jullie ook niet, neem een koekje en duik maar weer terug achter je schermpje.’
Touché Henk, dat was een koekje van eigen deeg. Een dubbele.
De Columnist 