Knettergek

Door: Tryntsje van der Meer

‘Je mag ‘m hebben als je ‘m leuk vindt.’ Susan is een gulle meid, dat wist ik al. Overgeschoten kadootjes of eventuele miskopen geeft ze makkelijk weg. Een pak speltmeel (‘gebruik ik niet’), een fles Zwitsal (‘zijn de kids allergisch voor’) of een tegoedbon van de bloemenwinkel (‘die katten gooien hier toch maar alle planten omver’). Susan maakt liever iemand blij dan dat ze alles bewaart ‘voor het geval, je weet maar nooit.’

Alleen is ze nu aan het overdrijven, want met deze half lange, oud roze, keurig getailleerde winterjas lijkt weinig mis. ‘Besteld bij Ali Baba,’ begint ze. ‘Kostte maar 30 euro, dus dat moet ergens in terug te vinden zijn.’ Ik blijf haar vragend aankijken. ‘Let op, ik trek ‘m even aan.’ De jas staat haar echt goed en die kleur, wauw! Wild zwaaiend met haar armen demonstreert Susan haar grootste bezwaar: ‘Hoor je dat? Hij knettert, daar kan ik niet tegen. Alsof je in een zak chips rondloopt.’

‘Misschien moet je er even aan wennen en er niet op focussen,’ probeer ik nog, maar Susan is er klaar mee: ‘Dat is hetzelfde als niet aan een roze olifant denken.’

En zo fiets ik, gekleed in mijn nieuwe, oud roze mazzeltje door de stad. Dat gaat goed, tot mijn eerste binnenpretje. Ik gniffel om Susan, ‘hij knettert, alsof ik in een zak chips loop!’ De jas gniffelt mee. Alsof iemand zo’n schattig uitdeelzakje paprika chips open trekt. Dat idee. Niet teveel op letten. Trouwens ik moet hier rechtsaf. De jas ook. Oeps, er gaat nu een gezinsverpakking nacho’s open. Daarna naar links, wachten voor de stoplichten, weer optrekken en nog een keer rechts. Overal bemoeit jaslief zich mee. Mijn hemel, als een koppeltje pubers, hangend op een bank, onophoudelijk etterend en knisperend met grote zakken. Ik hoor er zelfs verfrommelde blikjes cola en de boergeluiden doorheen, ik zweer ‘t.

Eigenlijk moet ik nog langs de Lidl. Maar dat laat ik zitten. Het idee, spullen uit een schap in een mandje laden, dat wordt één oorverdovende, knetterende, boerende orgie van verveelde hangjongeren. Iedereen zal me aanstaren, alsof ze een roze olifant zien…