Sensatiezucht

Door: Tryntsje van der Meer

Om de schande gelijk maar in de groep te gooien… Ik kijk ongezond graag naar ‘Mr. Frank Visser doet uitspraak.’ Dat ik daarvoor helemaal naar het verderfelijke SBS6 moet schakelen, neem ik voor lief. Ik geniet me wild van die platte schreeuwpartijen, IQ’s onder de 35, weggepiepte krachttermen, tandeloze tokkies (of schrijf je dat met een hoofdletter, nee toch?) en onsamenhangende bedreigingen; ‘Nee, ik ben niet agressief, jij moet gewoon dood!’. Op z’n minst wil ik een zwakbegaafde bejaarde zien met een overzichtelijk opgenoteerde tijdlijn van de bovenbuurlijke overlast: 23:14 ‘flong floeng’, 1:37 ‘krak krak’, 2:58 ‘bonk’ en om 6:20 ‘toilet doorspoelen.’ Geniaal.

En uiteraard smul ik van publieksvriend Viktor met z’n oprechte begrip voor en vriendelijke kopjes koffie met beide partijen bij wie de problemen hen boven de verongelijkte koppies stijgen. Net als Viktors immer schijtlollige woordgrappen waarschijnlijk. Neuh, ik ben niet bang dat ik nu mensen beledig en binnenkort tandeloos bezoek aan de deur kan verwachten. Voor die doelgroep schrijf ik toch veuls te lange zinnen…

Die andere Rijdende Rechter, op NPO 1, vind ik beduidend minder prikkelend. De hoofdrolspelers zijn doorgaans vrij nette, hooguit wat zure burgers. Overigens niks ten nadele van die eeuwige plaatsvervangende schaamte die zich ook bij de publieke versie onverbiddelijk opdringt. Laatst vergaapte ik me nog aan kansloos gejammer over afbladderende verf van nieuwe keukenkastjes. Dat wil zeggen, die waren al vijf jaar nieuw, maar de aanklagers eisten doodleuk een nieuwe keuken van hun keukenboer. Dat dus.

Altijd respect hoe die keurige, innemende mr. Reid zijn welverdiende schaterbui in dit soort gevallen professioneel pareert, terwijl de ingevlogen keukenkastjes specialist (ja, werkelijk) intussen vakkundige blikken werpt op het poetsmiddel en de zeemdoek waar de aanklaagster haar werkterrein dagelijks (!) mee afsopt. Aha, aap uit de mouw!

Het vonnis van mr. Reid was helder, die nieuwe keuken konden ze natuurlijk schudden. Deze functioneerde prima, ondanks de afbladderingen. ‘Het is niet anders’ verzuchtte de aanklaagster, gevolgd door de aftiteling.

Say what? Heel sportief en respectvol allemaal hoor, maar…zo is er toch geen reet aan?