Relnight

Door: Tryntsje van der Meer

Veel yoga collega’s waren er niet gerust op. Die noodverordening van laatst en het aangekondigde ‘rel- event’ in de binnenstad. Onze yogastudio is tenslotte gevestigd aan de rand van de binnenstad, vlakbij het station ook nog…

Zoals wel vaker snapte ik de onrust niet. Kom op jongens, we wonen in Zwolle, hier valt alles altijd mee. Of tegen, net hoe je ’t bekijkt. In elk geval weiger ik structureel de ernst van minderjarige relplannen in te zien. Ik heb niet altijd gelijk, maar het leeft een stuk makkelijker.

Dus ik ging die avond in alle rust lekker lesgeven. ‘Ik bleef bij mezelf’, ‘zocht verbinding’ en hing nadrukkelijk ‘de kalmte in de storm’ uit om uiteindelijk ‘de kracht van de stilte’ te laten zegevieren. Dat lukte vrij aardig, maar naast die krachtige stilte werd de studio helaas omringd door het geluid van sirenes, waarschuwingsschoten en gillende relnichten in spé, die zich blijkbaar op de parkeerplaats hadden verzameld. Enkelen werden afgezet met de auto: ‘Succes, bel maar als het afgelopen is.’

Alle wegen richting onze gezellige binnenstad waren inmiddels volledig en veilig geblokkeerd door politiewagens, dus de menigte ging nergens naartoe. En ik ben nooit te beroerd om even om te fietsen.

Als ik er tenminste even langs mag, dat tuig staat midden op de weg! Oké, adem in, adem, ‘ik blijf op mijn pad, ik sta in mijn kracht.’ Dat wil zeggen, ik sta niet, ik fiets, maar mijn kracht is er niet minder om hoor. Wat heet, ik heb wel zin om een paar van die verongelijkte smoeltjes van hun sokjes te rijden.
‘Fuck off bitch!’ luidt de reflex na een bijna aanrijding. ‘Flikker op loosers!’ wil ik er tegenaan smijten. Maar ik doe niet mee, ik hou m’n mond. Kracht van de stilte.