Tenen, tissues en telefoons

Door: Krista Verschoor

Vorige week heb ik een massage gehad. Nu is dat op zich niets nieuws, want ik ga normaal iedere drie a vier weken naar de masseuse. Maar deze keer ben ik bij een andere geweest. Een dame die ook voetreflexologie beheerst. Dus daar wilde ze bij mij ook wel even naar kijken, naar mijn voeten…

Ik heb er werkelijk van alles geleerd. De grote teen is dus je communicatie teen. Die van je linkervoet op emotioneel gebied en de rechter op rationeel gebied. Nu lopen mijn beide grote tenen een beetje in een punt wat, volgens deze mevrouw, wil zeggen dat ik direct ben en een scherpe tong heb. Zie je nou! Ik wist wel dat ik daar niets aan kon doen, het komt allemaal door mijn tenen.

De tweede teen, naast de grote, gaat over je wensen. Deze teen is bij mij nogal lang. Wat dus betekent dat ik veel te wensen heb en dat de lat hoog ligt. Bovendien kwam ze er later in de sessie achter dat hij niet zo flexibel is. Met als conclusie dat ik dus duidelijke wensen en doelen heb en daar eigenlijk niet vanaf wil wijken. Dat ik een tikkeltje veeleisend ben wellicht. Je kleine teentje heeft te maken met zelfvertrouwen. Hij zit bij mij niet onder de andere tenen verstopt dus dat stukje is ok. Net als creativiteit. En zelfs in de liefde komt alles goed, want mijn liefdesteen staat best recht. Dus volgens mijn tenen is er hoop! Ik moet alleen wat flexibeler worden. 

Ik dacht dus dat ik er al met al best goed mee weg kwam, maar na deze conclusie kwam nog de meest schokkende! Mijn voeten waren koud en bleek, dus ik ben niet geaard. Ik dacht meer aan te weinig zon in combinatie met te dunne sokken, maar het gaat allemaal veel verder dan dat. Het gaat helemaal de verkeerde kant op met mij! Dus toch! En alleen omdat ik niet geaard ben en dus teveel in mijn hoofd zit. Ik denk teveel. Loslaten is mijn sleutelwoord. Dat is dan ook, voor mij, geen nieuws.

Ik ben een denker, soms zelfs dag en nacht. Heel vermoeiend met vlagen. Maar ja. Hoe doe je dat dan? Hoe laat je je gedachten los, hoe ga je aarden? Mediteren is een optie, bloggen werkt tot op heden prima voor mij, knuffelen met bomen zou ik eens kunnen uitproberen. Al klinkt dat niet echt als mijn ding. De dame in kwestie gaf mij als tip dat je met je tenen kunt proberen een tissue op te rollen om zo beter te aarden. De grond bewust te voelen. Voor de beelddenkers; jullie zien me al zitten hè? Ik geloof meer in Wodka of Gin dan in tissues, als het gaat om loslaten. Maar leuk om te horen was het wel! 

Over loslaten gesproken. Ik zou mijn telefoon soms wel eens een beetje meer willen loslaten. Afgelopen week bleef mijn telefoon een keer hangen, wat hij nooit doet, en dan slaat mijn hart toch meteen een slag over. Wat als hij niet meer aan gaat? Je leven zit tegenwoordig in dat kleine apparaatje verstopt. We hebben massaal een telefoon overkill en een internetverslaving. Hele dagen kijken we naar onze schermpjes.

Behalve dan de mensen van de VZI, de Vereniging Zonder Internet uit Hendrik-Ido-Ambacht. Echt geen grapje, die bestaan las ik afgelopen weekend in een artikel online. Jammer dat zij hun eigen interview nooit zullen lezen. En dat ik ze niet kan mailen voor tips over loslaten. Ik denk namelijk dat zij heel goed geaard zijn. Daar hebben ze alle tijd voor. Misschien kunnen ze zelfs wel tissues rollen met hun tenen…