Door: Fons van den Brink
Onzin: de strijd om steeds minder uren te werken. Al vele jaren lang maken mensen zich drukker dan druk om steeds maar minder uren per week te hoeven werken. Het is de grootste onzin die er is. Immers: in minder uren werken wordt er van je verlangd dat je wel minimaal hetzelfde presteert! En als die zogenaamde kortere werkweek er dan is, dan wordt er binnen enkele maanden bedacht dat je weliswaar minder uren werkt, maar dat dat toch echt wel efficiënter en dus sneller kan.
Een voorbeeld:
Heb je een probleem met bijvoorbeeld de ING dan kan je chatten. Eerst met een digitale robot, die de meeste kwesties niet kan oplossen, en dan – jawel – met een levende medewerker.
Laatst stelde ik een vraag en het arme meiske (sorry, maar je kon echt horen dat ze én jong én gestrest én meisje was) gaf mij aan dat het wat langer kon duren dan normaal omdat ze in plaats van één chat nu drie chats tegelijk moest doen van haar baas. Het was weliswaar een proef, maar mij werd al snel duidelijk dat dat op kortere of langere termijn een mislukking wordt.
Burn-out.
Mensen maar blijven opzwepen om steeds sneller en steeds productiever te worden leidt tot het maken van heel veel fouten. En maak je een fout? Dan krijg je er in veel gevallen behoorlijk van langs of komt het in je dossier (ook zo’n woord om beroerd van te worden). Langzaam maar zeker bouwt de stress zich op en na een tijd voel je je ziek en uiteindelijk volgt de burn-out.
Domme bazen.
Weinig managers, directeuren, of wat voor titels of namen de baasjes ook maar mogen hebben zien in dat de meeste fouten gemaakt worden door een extreem hoge werkdruk. Onderzoek heeft uitgewezen dat ongeveer 30% van alle dingen die gedaan worden (of het nou gaat om het leveren van apparatuur, reparaties, het maken van afspraken, het opnemen van bestellingen en nog veel meer) mis gaan door een te hoge werkdruk en de daaruit voortvloeiende miscommunicatie.
Zouden al die fouten niet gemaakt worden en zou alles dus in één keer goed gaan, dan heeft een bedrijf, alweer volgens onderzoek, 30% minder kosten en gaat de winst gigantisch omhoog.
Verdeling.
Niets belet die bedrijven dan om de lonen met 15% te verhogen en zelf nog 15% bij het resultaat op te tellen. Wil je dan graag een (nog) socialer bedrijf zijn, zorg er dan voor dat medewerkers nog eens 5% minder te hoeven presteren om ook in die 48 uur de werkdruk nog eens te laten afnemen. Goed, dan geen 15% winstverhoging maar ‘maar’ 10%.
Diverse voordelen op een rijtje:
Gezondheidszorg.
Er zal veel minder ziekteverzuim zijn. Mocht je dan eens naar de huisarts moeten dan heeft die geen 7 minuten en 30 seconden de tijd voor je zoals nu, maar gewoon alle tijd om je goed aan te horen en meteen de goede hulp te geven. Psychologen en psychiaters zullen minder cliënten hebben, maar wel echt de tijd om door te vragen en in één keer de juiste diagnose te stellen. Ziekenhuizen liggen minder vol en hebben genoeg bedden en uitgerust medisch personeel om een volgende pandemie aan te kunnen. Er worden minder medicijnen tegen stress (doodsoorzaak nummer 1) gebruikt, en al dat geld kan dan weer naar andere gezondheidszorg, zoals bijvoorbeeld de verpleeghuizen die nu veelal meer weg hebben van een gevangenis: niemand heeft daar tijd voor je, zodat er voor veel patiënten niets anders op zit dan liggend in bed te poepen. Het geld kan ook naar goede opvang van autistische jongeren, waar er steeds meer van komen en die nu lange tijd nergens terecht kunnen.
Meer salaris en minder vandalisme.
Wat te denken van het verdienen van meer salaris? Je hebt minder tijd om het uit te geven, gelukkig! Nog maar weinig mensen zullen in de financiële problemen komen en niemand hoeft zich meer te vervelen door het langer en rustiger werken. Bij gebrek aan verveling zal er weer minder vandalisme en ellende zijn. En een aantal dromen, die anders niet zouden kunnen, kan je verwezenlijken.
Opvang voor de kinderen? Geen enkel probleem, je verdient genoeg en diverse onderzoeken tonen aan dat een kind geestelijk groeit van kinderopvang, buitenschoolse opvang en omgang met andere mensen dan uitsluitend de ouders. Anderzijds is de tijd die ouders dan aan hun kinderen of anderen kunnen besteden veel waardevoller geworden. Het gaat immers niet om de kwantiteit maar om de kwaliteit.
Vakbonden zijn dinosaurussen.
Kijk je waarvoor de vakbonden in de afgelopen decennia vooral voor strijden en hebben gestreden, dan zie je dat het meestal gaat over steeds maar minder uren werken per week, meer vakantie, steeds meer ATV dagen, eerder stoppen met werken en dat soort dingen. Daarmee hebben zij de ellende in de wereld van vandaag veroorzaakt: overwerktheid, prestatiegerichtheid, prestatiebonussen, burn-outs, ontslagen en nog meer.
Ach mensen, word toch eindelijk eens wakker en keer op je schreden terug. Of nog beter: ga voor de (veel) langere werkweek met alle opgesomde voordelen van dien.
Weg ermee.
Weg met alle methoden van controleren of je wel op tijd op je werk bent, niet te vroeg stopt en geen veel te lange pauzes houdt. Het gezegde ‘vertrouwen is goed, controle is beter’ zal gewijzigd moeten worden in CONTROLE OVERBODIG, VERTROUWEN IS NODIG.
Voor vertrouwen is moed nodig! Controle is een slappe bange variant ervan.
vrij naar Tom de Haan
Een prachtige methode is het omschrijven van het werk voor een medewerker die dat vrij makkelijk in 48 uur per week kan doen. Is het iemand die heel hard wil werken (al of niet tijdelijk) om wat voor reden dan ook en die is eerder met het werk klaar, dan gewoon lekker naar huis. Is het iemand die er op het gemak nog wat langer over wil doen, geen probleem, als de klus maar geklaard wordt.
De hele wereld wordt er beter van.
Stel je voor: niemand overwerkt, niemand gestrest, geen ruzies in huis vanwege te veel werk, echte kwaliteit van de vrije tijd, meer salaris, minder files omdat de één sneller en de ander wat langzamer werkt, de opbouw van een hoger pensioen en zo is er nog een hele lijst van voordelen te bedenken.
Morgen ermee starten dus!
De Columnist 