Door: Lars Mulder
Het leven is een van de mooiste geschenken dat ons is gegeven. Daar moeten we ons bewust van zijn. Het is een race die je maar één keer kunt doen, een avontuur dat je maar één keer kunt beleven en een schip dat je maar één keer kunt betreden, totdat het uitgeput naar de bodem zakt. Het leven is een koffer die je zorgvuldig moet inpakken. Wie en wat neem jij mee op je geweldige reis?
Veel mensen smachten naar geld, geluk, aanzien, succes, carrière, gezondheid en liefde. Maar wat doen ze er werkelijk aan om dit te bemachtigen? Ik denk dat het leeuwendeel van de mensen dat op deze aardbol rondloopt vrijwel geen actie onderneemt. Vandaag niet, morgen niet, nooit niet. Ironisch genoeg willen mensen van alles, maar maken ze ook te pas en te onpas gebruik van de zin “Ik doe het morgen wel”. Na een paar keer met deze zin geconfronteerd te zijn, besloot ik mijn gesprekspartner op een dag te confronteren met het feit dat er een dag komt waarop er geen morgen meer is, en dat we het eeuwige leven niet tot onze beschikking hebben.
Ironisch genoeg willen mensen van alles, maar ondernemen ze vaak geen actie.
De reden dat de dood mij zo intrigeert is omdat hij elk moment kan toeslaan. Dat klinkt ergens heel eng, maar je kunt er ook de vruchten van plukken door hem te gebruiken als motivatie. Als jij op je sterfbed ligt? Heb je dan alles uit je leven gehaald? Heb jij echt geleefd? Of heb je je mooiste dromen verwaarloosd? Mijn definitie van een succesvol leven is doen waar je diep van binnen warm van wordt, anderen inspireren, jezelf inspireren en je je mooiste leven leven. Het zou toch zonde zijn als je dat niet doet… Waar krijg jij energie van? Die vragen worden vaak onnodig moeilijk gemaakt. We streven niet naar wat we zelf leuk vinden, maar naar wat anderen van ons vinden. Dit vinden we zo belangrijk dat we ons hele leven erop aanpassen.
Bijna niemand is meer auteur van zijn eigen boek, maar schenkt zijn belangrijke pen aan vrienden en familie die de hoofdstukken van hun leven volkladden. “Zou je die gewaagde reis naar het buitenland nou wel maken?” “Zou je dat bedrijf nou wel starten? Je hebt toch een fantastische baan!” Het is als je het mij vraagt lastig om de achterliggende reden hiervan te begrijpen. Hebben je vrienden en familie het beste met je voor? Of durven ze niet toe te geven aan hun eigen onvermogen?
Als jij op je sterfbed ligt? Heb je dan alles uit je leven gehaald? Heb jij echt geleefd?
De dood wordt vaak in een donker hoekje geschoven en eerlijk is eerlijk, de dood op zichzelf is ook niet zaligmakend. Maar het is goed om je te beseffen dat er een dag komt waarop je uit dit leven stapt. Kijk je dan terug op een leven waarin je vooral anderen tevreden hield? Of een leven waarin jij de baas was, je dromen najoeg en je je doorgaans gelukkig voelde? Geen moeilijk vraag, de keuze is echter aan jou… Ga je aan de slag, of doe je het morgen wel?
De Columnist 