Door: Lisa Boendermaker
Op een brancard kwam hij het toneel op. En daar lag hij. “Wil iemand mij alsjeblieft losmaken?” Minutenlang gebeurde er niets. “Anders kan ik niet beginnen.” Zijn favoriete emoticon is een natte kus. En maandagavond presenteerde hij voor het eerst zijn eigen spelshow op NPO 3. Ik heb het over de slimste mens. Stefano Keizers. Keizer van het absurdisme.
Het was thuis op de bank toen ik voor het eerst in aanraking kwam met deze besnorde figuur. Ik kwam de trailer tegen van zijn theatervoorstelling ‘Erg Heel’. Kijk, maar oordeel niet:
Je begrijpt: ik moest heengaan. Samen met mijn vriendin/eetgenoot/klaagbaak vertrok ik op vrijdag 16 februari 2018 naar het altijd zo gezellige Dordrecht (?) om aldaar de voorstelling te aanschouwen. Wat volgde was een fantastische aaneenknoping van juiste onwaarheden, samengesmolten door gitzwarte humor en passages die eenieder in het publiek uit de eigen comfortzone deed treden. Met jeugdige overmoed greep ik mijn kans schoon om met een door de lichtman aangeleverde SuperSoaker het publiek voor mij te bespuiten. Niet voorbereid op het feit dat enkelen van hen daarop de zaal zouden verlaten. Tranen met tuiten heb ik gejankt van het lachen, met buikpijn verlieten mijn compagnette en ik de zaal toen de held van het verhaal met ketchupwonden op het podium-strijdveld achterbleef.
Je begrijpt: ik moest heengaan.
En toen kwam ik tijdens mijn guilty-pleasure tv-programma Tim’s Tent bij een aflevering terecht waarin ik Stefano van een andere kant leerde kennen. Er zit wel degelijk een verhaal achter dit alter-ego. De kunstenaar als construct. “Ik heb eindelijk een podium om zelf iets te kunnen vertellen.”
Het bleef niet bij tv-persoonlijkheid en performer, Stefano werd ook columnist op NPO Radio 2 en gaf onlangs zijn eerste boek uit. Hij deelde zijn favoriete recensie hierover ook op Facebook.
Van alle markten thuis is deze man. Zo was gisteravond, maandag 21 januari 2019, de eerste aflevering van zijn eigen spelshow te zien op NPO 3. Maxime Hartman en Britt Dekker namen het tegen elkaar op. Het was een chaotisch geheel van fragmentarische passages. Het werd de kandidaten soms ook te ingewikkeld. “Tegen wie moet ik eigenlijk praten?” vraagt Britt. “Praat maar gewoon een beetje tegen elkaar.” Zelfs Hartman was niet opgewassen tegen de structuurloze avond en stond regelmatig met een bek vol tanden. Als je het mij vraagt een prestatie an sich.
Zelfs Hartman was niet opgewassen tegen de structuurloze avond en stond regelmatig met een bek vol tanden.
Na verschillende spellen, waaronder een weddenschap over het kunnen afscheren van je snor met je verkeerde hand, de fotoserie ‘Komt hij klaar of niet?’ en een potje spijkerbroekhangen gaat Britt er met de prijs vandoor. Haar naam wordt vereeuwigd op een konijnenhok bij een godvergeten kinderboerderij in wie mag weten waar. Uitgereikt door niemand minder dan Gaston.
‘Niemand gaat dit nog eens kijken,’ liet de vriend van een collega haar na afloop weten. Tegen hem wil ik zeggen: je hebt het mis. Ik zit er komende maandagavond weer klaar voor.
Bekijk het, als je dat nog niet deed: Experimensen.
De Columnist 