Bezinning

Door: Barbara Boendermaker-Merkelbag

Voor veel mensen is de kerstperiode een tijd van bezinning. Gevoelens van ontzag en verbazing zijn dan altijd mijn deel. Ontzag, omdat ik het tijdens de dolle dagen voor kerst, tussen het vinden van de perfecte kerstboom met bijbehorende versiering, het stad en land aflopen voor de aller-leukste cadeautjes en het samenstellen van pure staaltjes haute cuisine voor de feestdagen, al een hele prestatie vind de namen van mijn kinderen te onthouden. Verbazing, omdat ik ieder jaar zoveel ellende voorbij zie komen waar wij, mijzelf inbegrepen, fluitend aan voorbijgaan. Want tja, druk, druk, druk…

Druk, druk, druk…

Laat ik duidelijk zijn. Liefdadigheidsdiners en -concerten, kerstpakketten voor de minder bedeelden, eten met daklozen en eenzamen, oudejaarsbingo met onze ouderen, een vriendelijk woord voor een willekeurige voorbijganger. Ik juich dat toe! Maar toch vraag ik mij af waarom we de rest van het jaar zo vaak met een grote boog om die daklozen heen zijn gelopen, waarom we onze ouwe oma alleen op haar verjaardag hebben bezocht en waarom we nog steeds minder bedeelden hebben in een welvarend land als het onze. Misschien een onderwerp om even bij stil te staan tijdens de jaarlijkse ‘bezinning’.

Een mooi voorbeeld van ons kerstdenken in het klein is het fenomeen ‘kerstkaarten versturen’. Is dat wel zo’n liefdevolle daad? Menen wij werkelijk wat er op die kaart staat voorgedrukt en/of geschreven? Of sturen wij deze kerstwensen omdat het nu eenmaal zo hoort? Hoe komt het dat wij trouw kerstkaarten sturen naar mensen waar wij het hele jaar nog geen gedachte aan gewijd hebben?

Kerstkaarten versturen. Is dat wel een liefdevolle daad?

Wij (of eigenlijk ik) ben er drie jaar geleden mee gestopt. En zie het resultaat: waar wij voorheen toch altijd een dikke stapel vrolijke kerstwensen mochten ontvangen, ligt nu slechts een schamele 5 kaarten op tafel. Hoe het werkt wordt pijnlijk zichtbaar. Het ‘Als ik niet op jouw feestje mag komen, dan mag jij ook niet op mijn feestje komen’-mechanisme noem ik het maar even. Misschien ook een leuk item om even mee te nemen tijdens de jaarlijkse ‘bezinning’?

Dan nog even dit: uit een flinke bezinning komen onherroepelijk goede voornemens. Je zult begrijpen dat ik ook dáár geen last, of zo je wilt, plezier van heb. Ik heb het nu immers te druk voor bezinning. Ik heb namelijk een kalkoen te vullen. Natuurlijk zal ik komend jaar verdraagzaam zijn, er voor mijn vrienden zijn, helpen waar ik kan, de daklozenkrant kopen, de namen van mijn kinderen onthouden en 10 kilo afvallen. Dat spreekt voor zich, daar heb ik geen bezinning en goede voornemens voor nodig.

Tot slot wens ik iedereen heel gezellige kerstdagen en een fantastisch 2019.
Recht uit het hart!