Nederland draait door

Door: Marije Rowold-Zwier

De wereld draait door. Vaste prik met deze koude dagen. Geregeld betrap ik me tussen oktober en februari op de gedachte mezelf terug te trekken als een lief egeltje of zo. Je helemaal volvreten om vervolgens als Doornroosje in slaap te vallen en te ontwaken bij een heerlijk voorjaarszonnetje. Maar goed voorlopig sta ik nog als mens in het leven en kijk ik met de kaarsjes aan naar DWDD. Özcan Akyol is tafelheer en het eerste item gaat over wielrennen. Alsof een magische spreuk wordt uitgesproken; ik ben meteen afgeleid.

Achter de sportmannen zit een jongetje. Hij valt me meteen op. Je ziet hem een beetje heen en weer schuiven, omhoog kijken naar zijn vader. Ook afgeleid, net als ik. Hoe oud zal hij zijn? De eindtune van het eerste item wordt ingezet en het jongetje wordt aangekondigd. Samen met presentator Tim Hofman. Hij is negen jaar, zijn ouders vluchtten uit Irak, en hij is hier geboren. Daar gaan we weer. Mijn bloed begint te koken. Waarom zit dat kind daar zelf en niet zijn ouders? Wat mankeert mensen om kinderen in te zetten voor een politieke agenda? Ik hoor Hofman zijn actie verdedigen. Iets over dat hij het moeilijk vindt om hem het slachtoffer van een construct te maken. Maar ik ben niet meer in staat zonder cynisme te luisteren.

Waarom zit dat kind daar zelf en niet zijn ouders?

Dan start het filmpje van Hofmans programma/docu #BOOS. Een ongemakkelijke Lodewijk Asscher (PvdA) geïnterviewd door het jongetje. Totaal overrompeld doordat hij het kind rechtstreeks moet benaderen. Nog steeds kookt mijn bloed maar ik zie ook ineens waarom dit nodig is. Zeker als vervolgens Klaas Dijkhoff (VVD) in beeld komt: ‘Ik snap dat het niet leuk is. Maar dan moet je met mama en papa daar aan je toekomst gaan werken’. Jongetje: ‘Als ik daar naar toe ga, heb ik geen toekomst.’ Dijkhoff: ‘Ik denk dat dat wel kan. En dat je met mama en papa kunt bespreken hoe dat moet. Ik snap ook dat je nu niet ziet hoe, want je bent in Nederland opgegroeid. Maar dat is wel hoe het is.’ Stilte.

Terug in de studio. Özcan: ‘Ja man, dit is toch gewoon wreed eigenlijk? Harteloos, hersenloos.’ Ik ben even helemaal van mijn stuk gebracht. Ik tikte een kleine twee maanden terug nog een stuk over Lili en Howick. Twee druppels op een gloeiende plaat, zo lijkt het. Vierhonderd kinderen zitten in een soortgelijke situatie. Hoeveel kinderen moeten er nog uitgebuit worden via de media? In dit geval snap ik dat het doel de middelen heiligt, maar laat dit alsjeblieft de laatste zijn. Pas het kinderpardon op deze kinderen toe, maak beleid zodat deze situaties nooit meer voorkomen, stop met kinderen gebruiken voor politieke standpunten of gewin. Dit is een probleem waar links én rechts zich voor verantwoordelijk moet voelen.

Hoeveel kinderen moeten er nog uitgebuit worden via de media?

Aangezien de leiders van ons land druk bezig zijn met ons vestigingsklimaat en de manieren om multinationals tevreden te houden, wordt het hoog tijd dat we ze aanspreken op hun leiderschap. Onschuldige kinderen die op onze grond geboren zijn, horen bij ons. Dit is geen kwestie van over je hart strijken. Om in Ruttes termen te blijven: dit is een kwestie van gewoon normaal doen. Als je het hier ook mee eens bent, onderteken dan de petitie van Tim. Wat betreft de aankomende verkiezingen, misschien wordt het eens tijd om niet meer op stoere mannetjes te stemmen die tegen elkaar op lopen te pissen. Het is maar een ideetje 🙂